Şu dar odanın katı yalnızlığında 
Ve her şeyin çıplaklığında 
Durup bir pencereyi deniyorum 
Gizliliğin dışına çıkıyorum 
Araçların 
İnsanların 
Şehrin ve meydanların ve kalabalığın ve her şeyin 
İçimde yalnız ve yapraksız 
Bir kavak ağacı büyüyor -- Çıplak ve göğe doğru -- 
Ama küskün ama yalnız ama yapraksız ve uzun 
Bir ağlama duvarı bu. 
Yatak ve yorganın kuru yalnızlığında 
Ve aklın dar yalnızlığında 
Şehrin ve her şeyin 
Ve kalabalığın yorgunluğunda 
Saçların ve parmakların 
Ve gözlerin ve gecenin bu bulanık çağında 
Ve aynaların sığ görünümünde 
Bunalıyorum.