neva, ben derin. 2 yil olucak nerdeyse. bana o gun onlari yazdiginda kendimi bosluga dusmusum gibi hissettim, gececegini zannettim ama gecmiyor, her gun aklimdasim. nerdesin, napiyosun, nasilsin? ama hicbirine cevap bulamiyorum. ilk zamanlar hergun bakiyodum "geri gelmis mi" diye, ama sonradan umidimi kesmisim. basa geri donuyorum sanirsam, yine her gun burdayim. belki bir picmisim gibi gelebilir ama, senden sonra sevgilim olmustu, evet seninle olan iliskimden fazla surmustu, evet daha fazla konusabiliyoduk. ama ben, seninle konusurken ki hislerimi ozledim, sana sevgilim demeyi ozledim. bazi konusmalarimizin ss'i hala duruyo, cogu silinmis. donup donup, tekrar tekrar okuyorum. diger konusmalarimizi unuttum. nefret ediyorum bundan, seninle yasadigim seyleri unutmaktan nefret ediyorum. suratini hala unutmadim ama. neva, umarim mutlusundur, umarim hersey yolundadir. aklima iyi seyler getiriyorum daha dogrusu getirmeye calisiyorum "iyidir, mutludur" diye ama bazen cok kotu seyler geliyor aklima. bana yazma gibi bir istegim yok sadece, varligini biliyim yeter. neva, eger sevgili oldugumuz zamanlar seni uzduysem, kizdirdiysam hepsi icin ozur dilerim. gecen gun ruyama bile girdin, belki ayrildik ama ben seni hala seviyorum ve seni unutmaya calisip onunla sevgili oldugum icin kendimden tiksiniyorum. seni bilmem ama ben cok degistim, gercekten. hala samimiyim belki ama konusma tarzim, kisiligim gercekten degisti. gelsene, lutfen...geri don neva. yine bana ficlerinden bahset, hayatindan bahset, kendinden bahset, herseyden bahset. soz agzimi acmadan oturup dinlerim seni. sadece gelmeni istiyorum. bunu sana yazma konusunda bile emin degildim cunku biz ayrilali 2 yil olucak, kendimi yazarken kotu hissediyorum. belki hayatinda biri vardir. ama ben seni hala seviyorum neva...
