Egzistansiyalist

 Hayat..

Hala ölmedim

Kalabalık kuytularda boğulur çığlıklarım.. kuru bir teselli bulurum ben kendi halime.. vazgeçilmez tutkularda yaşanır tutkularım dağılıp giden bir sis halinde.

Ölünmüyor hüzünden..

Bayılıyorum acı çekmeye ben, teşekkür ederim! 

Unutmak... 
          Unuttum demekle unutulmuyor ki. Her  unuttum demek ayrı bir hatırlayıştır. Bir olan gökyüzünün altında unutmak ne mümkün, onu severken gökyüzüne bakmışken... Artık kuş olsam bile senin gökyüzünde yerin yok, kanat çırpmamam sana. Yorgunum hiç olmadığım kadar. Çok yordun benim gönlümü. Benim kanatlarım yokken bile uçtuğum sendin. Evet bil ki kaybetmeyi göze alamadığım biriydin neden kaybettirdin ki bana? Zaten benim olmayan bir şeyi kaybettim. Bu duygu da burda olsun diye basmışsın gibi içime. Ama o kadar kötü değilim biliyor musun? Çünkü pas tutmuş kalbinin pasını ben hatırlattım, geçirmene ben yardımcı oldum. Başkasında o güzel anları yaşayacaksın. Yaşayacaksın önemli olan da bu zaten benim için. Sen de unuttuğunu hiç hatırlamayan, umrunda olmayan biri olarak ben  aklına hiç gelmeyim işte. 
          Yanında olamayan ve bir daha bunu düşünmesi bile imkansız olan biri olarak söyledim. Zaten okuyamazsın bile bunları. 
          Kuşlarım uçmayı unuttu Cemal Abi. Benden de bu kadar senin hayatın üstü Tanrı'da kalmıştı bi muhasebeniz var ya alsa benden de gencecik bi ömür eti de kemiği de onun olsun..

Büyük oynadım ve kaybettim.

Gittin mi büyük gideceksin ayrılık bile gurur duyacak seninle.

Mutluluk Nasıl dayanıksız

İçimdeki kavgamla barışamadım.