Merhabalar herkese.
Hala buralarda birileri var mı bilmiyorum. Geçen bunca zamanın ardından buraya bu mesajı yazmam size olduğu kadar bana da garip geliyor. Geçen zamanda pek çok kişiden hikayeler ile ilgili bir sürü mesaj aldım. Hikayeler konusunda, hikayelerimi okuyan ve beni seven kişileri çok kırdım. Sizleri bu konuda büyük bir hayal kırıklığına uğrattım. Ne kadar özür dilesem az. Yaptığınız yorumlar, eleştiriler, desteğiniz o zamanlar beni çok mutlu ediyordu. Geçen bunca zamanın ardından sizlere bir kez daha teşekkür ederim. Ancak o dönemlerde beni çok üzen, hakaret boyutuna varan mesajlarda vardı ne yazık ki. Şimdi hiç kafama takmasam da o zamanlar üzülüyordum. Diziden ve yazdığım hikayelerden de soğumanın etkisiyle buralardan elimi ayağımı çektim. Geçmişi tekrar deşmenin manası yok. Hayat bir su misali akıp giderken, yapmamız gereken önümüze bakmaktır.
Wattpad da uzun bir süre hikaye yazmamış olabilirim ama hep yazmak istedim. Okuduğum hikayeler bana fikirler verdi. Şunu şöyle yazsam çok güzel olur deyip durum kendi kendime. Ancak aşırı yoğun bir yıl geçirdim. Dersler, ödevler, sunumlar derken başımı kaşıyacak vaktim olmadı. Bu yoğunluk sebebiyle tükenmişlik sendromunun alasını yaşadım. :) İçimde ukte kaldı yazmak. Belki bundan sonra bir şeyler karalayabilirim. Tiyatro'yu değil ama Umut'u yazdığım gibi hissederek, hikayemi yazarken aynı zamanda yaşadığım yeni bir hikaye yazabilirim. Sadece bir kıvılcım, ufak bir fikir gerekiyor bunun için. Belki o zaman kalbini kırdığım insanların da gönlünü bir nebze de olsa almış olurum. :)
Olur da benle konuşmak isterseniz, sen bunca zaman neler yaptın kız vicdansız falan demek isterseniz buradan ya da İnstagram'dan bana mesaj atabilirsiniz. Şafak Demirci (safakdmirci) İnstagram hesabım. Kendinize çok çok iyi bakın. Görüşmek üzere. Sevgiler...
