Ben senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen,
Gideni bulacak mı zaneddiyorsun ?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi beni yaktırırsın,
Odanda ocağın üstüne korsun,
İçinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
Şeffaf, beyaz camdan olsun,
Ki içinde beni görebilesin.
Fedakarlığımı anlıyorsun.
Vazgeçtim toprak olmaktan,
Vazgeçtim çiçek olmaktan,
Senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum.
Yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce,
Kavanozuma gelirsin
Ve orada beraber yaşarız,
Külümün içinde külün.
Ta ki bir savruk gelin
Yahut vefasız bir torun,
Bizi ordan atana kadar.
Ama biz
O zamana kadar
O kadar karışacağız ki birbirimize,
Atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
Yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek,
Bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
Sapında muhakkak
İki çiçek açacak :
Biri sen
Biri de ben.
