insanı ayakta tutan hayalleriydi bence. hatta umudu belki de hedefleri. Beni ayakta tutan yazdıklarım oldu hep. belki günlüklerim , belki şiirlerim, belki de okuyup okuyup sonradan güldüğüm yazdiğım hikayelerim. çünkü yazmak derdini paylaşmaktı. hüzünlerini azaltmak , hayallerini şekillendirmekti. ben okumayı sevdiğim gibi sevdim yazmayı. evet belki basitti ama çok fazla şeyi siğdırdığım arkadaşımdı. ve hiç bir zaman pes etmedim çünkü pes etmek yenilmekti ben çabalarıma yenilmeyi istemedim hiç bir zaman.   bir şeyi yazarken acaba gülerlermi diye düşünmedim anlatmış olduğum kurgudaki mesajı verebildimmi diye düşündüm. evet yazmak güzel şeydi . ama en güzeli okumak hic bilmediğimiz maceralara atılmaktı .çünkü okursan hayal dünyan gelişir karakterin olgunlaşır.daha büyük düşünürsün..
 kitabı sevin , kitap okumayı sevin , kitap okuyan insanları sevin . çünkü ben kitabı sevmeyen insanları hiç bir zaman sevmedim.