siyah_bayan1597

Gecenin tenha köşesine gizlenen bir sır şahidi, ne kadar suskun kalacaksın?
          Ruhun, çoktan bu olanların cevaplarının arayışı içinde sıkışıp kalmış vaziyette. 
          
          Sen ne zaman kendini düşünmeyi bırakacaksın...
          
          Unutma ki; Gecenin sırrı, hafızana kanlı bir mürekkebinin çizgisini çizdi. 
          
          Ayazın soğuğu senden hesap bekler...
          
          "Sıra sana gelecek.." 
          
          Ürkütücü bir fısıltı eşliğinde kulaklarına ulaştırılmıştı bile.
          
          Daha ne kadar kaçabilirsin...
          
          Şimdilerde önüne çıkan her bir dalgalanma süzülse, ondan korkar oldun sır şahidi. 
          
          "Söyler misin bana, sen hep böyle... Korkak mıydın?"...
          
          Bu korkun, senin sonun olacak...
          
          Bu kurgumun adı "GÜL KAFESİ" dir. Amacım naif ve zarafet akan birer kurgu yazmak. Artık bu tür kurgular yok denecek kadar azaldılar. Lütfen bana destek olur musunuz? 
          
          https://my.w.tt/ZKwczOFQ42

Gözleri dolduran, pişmanlığı hatırlatan bir ağıt geldi yerleşti olmaması gereken yere ama olucak olanların habersizliğine..
          Dudakların kıpırtısızlığına uğrayan ama yüreği derinden yaralayan bir ağıt yangınıydı.
          Titriyordu her bir nefeste sözleri işliyordu kalplerine burukluğunu...
          Kısa bir an perçinleşecekti zihinlere, sorsan yıllandıkça kimse hatırlamazdı belki de...
          
          Kurgumun adı 'Göçebe'dir. Amacım naif kelimelerle türetilmiş bir kurgu yazmaktır. 
          Bu zamanda artık eskisi gibi kurgular yok denecek kadar az. Ve bende bunlardan birisi olmak istiyorum. Lütfen beni desteklemeyi unutmayın. Gerçek okur gibi değerlendirme yapın. Olumlu veya olumsuz fikirlerinize açığım. 
          
          https://my.w.tt/v21vvwitH2

:-) 

Yük olmayı sevmem öylece gidicem 
          Azrail yorulma kanka intihar edicem 
          SEHABE - Şimdi farklı şehirdeyiz 
                                 & Günün şarkısı

İnsanlar çok garip. Ve gittikçe de garipleşiyorlar. İnsanlıklarını unutuyorlar. Acımasızlaşıyorlar. Yalancı dünyanın sahte markalarını hayat felsefesi ediniyorlar. Kefenin cebi yok tabii hepimiz bir gün toprağa kavuşacağız bunu da unutuyorlar . İnsanları anlayamıyorum. Sanırım hiçbir zaman da anlayamayacağım . Onlar da beni anlamayacaklar ama umrumda değil. Fırsatınız varsa ailenize sarılın onların değerini bilin. Geriye kalan çoğu şey çok boş çünkü. 

Thanks for follow ★ _ ★