"Ders bitiminde grubundan hızla ayrılıp sınıftan ilk çıkan Tom’dan sonra Milly’ye veda edip o da fark ettirmeden arkasından gitti. Slughorn’un partisinin olduğu gece keşfettikleri balkon, bulunduğu ıssız kat nedeniyle buluşabilmeleri için seçebilecekleri en iyi yerdi.
Tom’un ona olan tutumunun kırılmaya başladığını hissediyordu yavaş yavaş. İnsanlara verdiği her gülümsemeyi tanıyordu artık ne de olsa. Öğretmenlere olanları, arkadaşlarına olanları, diğer kızlara olanları ve tabii ki Dumbledore’a meydan okuyanı.
Fakat bu yeniydi. Buluşma noktalarına vardığında Tom dolgun ve soğuktan kızarmış dudaklarının arasından ince sigara dalını çekti ve sol yanağındaki gamzesini gösterecek kadar gülümsedi ona. Gözleri kısılmıştı ve gövdesi yıllar sonra kendini rahat bırakmışa benziyordu. Herkesten üstün olduğunu ispat etmek istermiş gibi dik durmuyordu yanındayken. Yorgunluğunu gizlemiyordu.
Bu gülümsemesine Clary gülümsemesi adını verdi, sadece ona böyle güldüğüne kendini ikna ederek.
İtiraf etmekten hoşlanmadığı bir şey vardıysa o da elleri belini bulduğunda bu hissi özlemiş olduğuydu. Selamlaşmak için öpüştüler. Clary bu alışkanlıklarının korkutucu bir biçimde ikisini de güvende hissettirdiğini anladı. Korkutucuydu, çünkü söz konusu olan kişi Tom’du ve Clary artık bazı şeyleri kendinden saklamakta zorlanıyordu.
“Merhaba.” dedi Tom.
“Merhaba.” dedi Clary."
REMEMBER 25. BÖLÜM | "WALPURGIS, O KUTSAL GECE"
