en sevdiğim song mingi

Ben kimsenin o vazgecemedigi kişi olamayacağım kimse beni ben olduğum için sevmeyecek arkadaşlarım hoşlandığım kişiler kimse için en değerli olmayacağım kimse beni sevmedi arkadaşlarım için bir anlam ifade etmiyorum benim kimsem yok ben tek başımayım yapa yanliz o kişiyim mutluluğum bir iki gram vardı oda kursakta kalıyor işte beni kimse sevmedi sevmez de sanırım...

Bugün benim doğum günüm 19 oldum...
          Beklediğimiz aksine arkadaşlarım doğum günümü kutladı kutlamazlar diye düşünmüştüm ve onun dışında sanal arkadaşım liseden çok sevdiğim bir arkadaşım yengem ve en büyük kuzen kutladı annrm babam vr kardeşimi saymıyorum onlar hep vardı üzüldüğüm şey diğer kuzenlerimin hepsinin ilk ben kutladım doğum günlerini ama onlar paylaşımları gormesine rağmen mesaj dahi atmadı belki çok saçma ve çocukça gelecek ama brn onları hep severim ve doğum günleri benim icin hep ozledir... ne diyim bilmiyorum 

Gece saat 1.30 ve 19'uma 1 gün kaldı...  ne hissediyorum bilmiyorum ama benim için zor geçen bir 18. Yaştı. Çok üzüldüm çok ağladım bazı şeyleri ilk kez denedim bazı yerleri ilk kez gördüm çok eğlendim ama çokça da üzülüp ağladım duygularım beni bazen çıkmaza soktu ama bazende yeni yollara çıkardı. 18'im belki küçükken hayal ettiğim gibi güzel değildi ama bir şekilde yaşadım. 18 benim yalnızlığımdı. Kalabalığın ortasında tek başımaydım aşması zor şeyleri atlattım kendi içimde savaş verdim bazen bazen de ölmeyi düşündüm bazen de sadece yaşamayı 18'imin son günleri hiç bir şey yapmadan yataktan çıkmadan geçirdim amacım olmadan o heyecan olmadan 19'um benim için herseyin en güzeliyle gelsin içinden çıkamadığım boşluklardan çıktığım dolu dolu mutlu yaşadığım çok sevildiğimi hissettiğim yaşamaktan zevk aldığım bir yaş diliyorum kendine ben 19. Yaşımda mutlu olmak istiyorum geriye baktığımda pişmanlığını olmadığı bir yaş istiyorum...<3

Dayım çıktı bugün brn orada yoktum vr bu bana çok koydu :( ama bugün mutlu ve güzel bir gün 

Dün annem dayımın çıkacağını söyledi 6 yıl geçti üstünden dayımı bu yıl bayramda ilk kez gördüm ve özlemiştim tek dayım var 15 aralıkta pazar günü  çıkacakmış bu çok güzel bir haber annemlerin ağlamaları üzüntüleri yaşadıkları zorluktan sonra bu çok güzel bir haber ama asıl her şey şimdi başlayacak dayım için.

Haftaya bugün benim doğum günüm ama nedense hiç mutlu değilim yada heyecanlı önceden o kadar heyecanlı ve mutlu oldum ki etrafımdaki insanları hep biktirirdim şimdi kimse varlığımı kutlamayan gibi buna ben bile dahilim 19. Yaşım ama bilmiyorum içimdeki o duygu ne bilmiyorum anlayan cikarmi onu da bilmiyorum bir boşluk var ve o boşlukta yok oluyorum kimse sesimi duymuyor beni görmüyor sevildiğimi hiç hissedemiyorum o küçük kız çocuğu sanki içimde ölmüş tekrar yaşamak için umut bekliyor gibi ben ne hissediyorum bilmiyorum...

Ben istanbula go gitmek 

Yirmilik dışım çıkıyor aşağıdaki acımıyor ama üstteki acıyor : (

Biricik ve ilk yayınlamış olduğum canım kitabım unuttuk mu /songhwa'yi cizgi stüdyoda yayınlamaya başladım normalde orayı öylesine nasıl diye bakmak için indirdim ama burada kimse yok gibi artık herkes gitmiş gibi ben tabi hala burdayım bu arada sadece orada da sizlerle paylaşmak istedim wattpad de de aktif olamaya çalışıyorum elimden geldigince henüz ilham perileri yok ortada ama işte fic okumak için varım : )

Bazen gerçekten nefret ediyorum ailemden arkadaşlarımdan en çok ta kendimden yaşamamın ne anlamı var ki kimsem yokken yanımda beni anlayan seven kimse yokken  yaşamamın bi anlamı yok gibi beni anlamıyorlar anca bağırıp çağırıp duruyorlar sonra hiç bisey olmamış gibi devam ediyorlar artık bıktım herseyden herkesten bıktım 
          08.11.2024