leaweiiq
sabırsızlıkla beklenen mektuplar
insan evde yokken gelir her zaman.
sokrattaez
sokrattaez
kendimi arıyorken, olmaktan korktuğum yerdeyim.
ruhsalkanser
zaten, en vahşi dövmeler ellere yapılanlardır. dönüşü olmayanlar. tek yönlü yollar. parmaklarına harfler yazdıranlar, saklayamazlar deliliklerini, ellerini tokalaşmak için, iş istedikleri adama uzatırken. gizleyemezler içlerindeki fırtınayı
sokrattaez
saat 10'a geliyor. gözümü bile kırpmadım geçen gecede. 41 tane tilki dolaştı beynimin kıvrımlarında. saklambaç oynar gibi denk gelmediler birbirlerine hiç. 41 farklı konu yoktu ortada aksine özne tek kişiydi. ilk tilki "kimseye eğilmez benim boynum" demesiyle girdi kafama. nitekim ben de öyle düşünüyordum. kimse eğemezdi onun boynunu. güç delisi birisiydi. takıntılıydı, sadece kendini severdi. tıpkı benim gibi. ama o gece benim için dizlerinin üzerine çöktüğünde rönesans devriminden daha büyük bi' devrimi başlatmıştı içimde. kendime hep şunu sordum geçen gecede, sen yapar mıydın? bu soru beynimi saatlerce oyaladı. o oyalandıkça tilki sayısı daha çok arttı ve ne zamandır tuttuğumu unuttuğum nefesimi yeni veriyorum. cevap beni tatmin etmedi. çünkü insan ölümün binbir türlü hâlini düşleyebilir hatta kendine göre bir ölüm bile beğenebilir ama kimse ölümünün bir erkek tarafından, en yakıcı duygularla olmasını istemez. ölecektim ama ortada silah olmayacaktı, ölecektim ve ortada bir ben de kalmayacaktı. ölüm kontratını imzalıyorum kanımla.
sokrattaez
uyuyamazsın ama rüyalar görmeye devam edersin.
sokrattaez
bitsin artık şu siktiğimin hayatı.
sokrattaez
mükemmel bir gömlek buldu ama bedenine uygun değil. yenisi de gelmeyecekti. bi' heves etti aldı. içersine biri daha girecek kadar büyüktü. zaten vücut yapacağını ve o gömleğin ona çok yakışacağını söyledi durdu. bir gün çıkageldiğinde üzerinde tanıdık bir şey gördüm. vücudunu geliştirmek yerine gömleği küçülmüştü, her tarafı hata doluydu. kısacası bırakalım o eski ihtişamını, yüzüne bakılmayacak bir duruma getirmişti.
siktireceg
kısaca birini çok beğendiniz ama size bazı özellikleri uymuyor. bu değişir kafasına girmemek lazım. gerçek sevgi değiştirmek üzerine değil, olduğu gibi kabul etme üzerinedir.
meaziler
Özgürlük bu mu? Ta yukarılarda, bahçeler kente doğru tembelce iniyor; her bahçede bir ev yükseliyor. Ağır ve hareketsiz denizi görüyorum, Bouville'i görüyorum. Hava güzel.
meaziler
Bugün hayatım sona eriyor. Yarın içinde bunca zaman yaşadığım ve ayaklarımın ucunda uzanan şu kenti terk edeceğim. Burası tıkız, burjuva, halis Fransız bir ad olarak kalacak yalnız; hafızamda bir ad. Bir zaman gelecek, "Bouville'deyken bütün gün boyunca ne yapardım?" Diye soracağım.
meaziler
Geçmişim öldü. Bay De Rollebon öldü, Anny sadece bütün umutlarımı kırmak için geri geldi. Bahçeler boyunca uzayan şu beyaz sokakta yalnızım. Yalnız ve özgür. Ama bu özgürlük ölüme benziyor biraz.
sokrattaez
iyi uykular peder.
nietzscshe
sustu. konuşmak gereksizdi. bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. biliyordu; anlamazlardı.
sokrattaez
içinden çığlıklar attı, kıyametler kopardı ama yine de sustu. biliyordu; yılgın kelimelerinin bir yere gideceği yoktu.
