Elimden gelen bu kadardı
Yetmedi sana sen hep kızardın bana..
Ölümden dönen bir adamın hikayesiydi bu
Tek çaresi de sen...
İçimden geçenleri bir bilseydin
Aklımı kaybederdim
Aklıma gelmeseydin..
Çiyanlarla kan revan savaştım ömür boyu
Diz çökmedim hiç birine o para köpeklerine
Gülün geçin sakın dokunmayın yere düşersem,Merhamet yok
temmuz ortasında
üşürsen bile
Sevmesen bile
İhanet etme
Düşünsen bile
Üzülsem bile
Özlesem bile
İyi gelmezsin
Düşün sen bile..
Geçen gün sana verdiğim değeri
Arkada bıraktığım boşluğun
büyüklüğüne bakarak hatırladım
Bi' kitaplığının yerinden çok zor hareket ettiğini,
O saçma kilimin her zaman ortada ve çapraz durması gerektiğini,
Hava yağmurlu olsa bile ısrarla o çok sevdiğin spor ayakkabıları giydiğini,
1926'yı, yemek yaparken Serdar Ortaç dinlediğini hatırladım.
Ve şimdi o koca boşluğa tek bir cümle sığdırıyorum..
"Yüreğinden yaralı bizim hikayemiz"
Beşiktaş'ta, kıçı kırık bi' barda
Yanında kim yoktu? hatırla
Bana seslendin bin defa,
onun adıyla..
Seni hayran hayran anlattığım tüm insanlardan çok utandım...