Aktaramıyorum, dökemiyorum içimi. Her şeyden vazgeçip, kendimden uzağa gidemiyorum. Kayboluyorum yine ve bulamıyorum kendimi. Soruyorum "Nerdesin?" diye susuyor ama ağladığını biliyorum çünkü kalbim hissediyor. Kalbimle birbirimize bakıyoruz, sonra yüzsüz gibi devam ediyoruz kaldığımız yerden. Uğraşmıyoruz ağlamaması için çünkü o da uğraşalım istemiyor. Kaybeden mi? Kaybedense kim bilinmiyor. Çünkü herkes üzgün ve kimse kazanmış gibi değil. Kazanan yoksa kaybeden nasıl olacak ki? Canım acısa da ben istemedikçe kim bilecek ki? Bu bir sır ve sadece ben ve kendim biliyoruz. Boşluktayız dans ediyoruz. Hey selam  ve görüşürüz çünkü konuşmaya vakit yok, bu yüzden eğlen. Kandır kendini sonuçta kimse bilmez ihanet ettiğini, kimse bilmez kendine bu kadar yakınken bile ona uzak olmak için cebelleştiğini. Ve beni görmeyin çünkü ben kendimi göremiyorum nerede ki ? Ahaha gözüm kapalı çaktırmayın.