Dlaczego czyjeś powieści są takie wciągające? Wydaje się że to czytelnicy się uzależniają od tych historii... Ale to nie do końca jest prawda. To osoby piszące wylewają w słowach swoje najskrytsze marzenia, opisują ludzi którzy nawet nie są świadomi tego że są nieśmiertelni, zapisują swoje wspomnienia, rzeczy schowane na dnie ich serc... Mogą stworzyć świat w którym wszystko kontrolują w których są władcami wszechmocnymi i mogą wszystko. Dlatego powieści często zdają się takie prawdziwe. Bo mają cząstek czyjejś duszy z czego większość zwykłych czytelników nawet nie zdaje sobie sprawy. A to właśnie opisywanie tych rzeczy jest naprawdę uzależniające...

Jeżeli chcesz poznać kolejny świat nieznanej ci osoby to zapraszam :) Magiczny świat drobniutkiej, słodziutkiej blondyneczki która w końcu znalazła odwagę by podzielić się swoim małym magicznym światem który stworzyła aby przetrwać w smutnej szarej rzeczywistości i w którym nie musi nikomu udowadniać że jest coś warta. Bo tylko tu jest sobą, oddając cząstkę siebie każdej postaci, każdemu zdarzeniu, każdemu miejscu... Bo wszystkie fantazje powstają z jakiegoś powodu, w konkretnym miejscu, są związane z bliskimi ludźmi i ludźmi którzy są niedostępni a jednak ważni. A niektórzy nawet nie wiedzą że to wszystko jest warte zapamiętania, w końcu to czyjeś życie.

"Koniec końców wszyscy stajemy się opowieściami. Tylko opowieściami. I taka jest natura opowieści, że czasy teraźniejszy i przeszły stają się obecne w czasie przyszłym, a czas przyszły uobecnia się w przeszłości. Tak więc każdy czas jest zawsze obecny w umyśle, a także w historii umysłu, a być może też w siłach które ten umysł ukształtowały. Poeta pisał, że czasu nie da się wykupić. Że to, co mogło się zdarzyć, jest tylko abstrakcją: światami w przestrzeni kwantowej, niezrealizowanymi, które z kolei definiują zdarzenia poprzez swoje wykluczenie" - Christopher Ruocchino "Imperium Ciszy"