Atlantic's.

chase atlantic 

-biz günahkar mıyız?
          +neden soruyorsun?
          -insanlar..
          +insanlar ne?
          -onlar bizden boyle bahsediyorlar.
          +nasil bahsediyorlar?
          -günahkar diye.
          +öyle olduğumuzu düşünüyor musun?
          -hayir. Hicbir zaman düşünmedim.
          +o zaman neden bu kadar cok takılıyorsun?
          -ailem, onlarda oyle düşünüyor.
          +bu yuzden mi düşünüyorsun?
          -evet.
          +saklayacak mısın herkesten beni?
          -ben bilmiyorum.
          +çok basit evet yada hayir diyeceksin.
          -ben bilmiyorum, lutfen bana bunu sorma.
          +anlıyorum 
          -neyi?
          +saklayacaksın.
          -ben öyle bir sey demedim.
          +sessizliğin yeter, kelimelere gerek yok.
          -sen? peki ya sen ne yapacaksin?
          +hicbir sey
          -neden 
          +sen istemiyorsun çünkü.
          -istiyorum
          +oyle görünmüyor.
          -korkuyorum
          +neyden?
          -insanlardan, tanridan
          +tanrı istemeseydi su an yan yana bile olamazdik. Tanrı istemeseydi sen ve ben boyle yaratilmazdik
          Tanri  istemeseydi ne sen bana ne ben sana asik olurdum.
          -seni her zaman cok seviyorum bunu biliyorsun degil mi?
          +biliyorum. bilmek yetersiz kalıyor.
          -daha fazlasını veremedigim icin ozur dilerim.
          +özür dileme. seni bu dunyadan koruyamadigim icin, korktugun icin, beni sakladığın icin bem özür dilerim.
          -sevgilim sen her zaman tek sevdigim en guzel günahım olacaksın.
          +benim guzel sevgilim, ben her zaman yanliz senin icin günahkar olacagim, yanliz seni sevecegim.
          -Her evrende benimsin, günahkarımsın.
          +Her evrende seninim, günahkarınım.
          
          
          
          
          
          
          

Acı zihnine,bedenine,kalbine,iliklerine dek işlemiş.     
          Soguk bir zemheri kaplamis goz kapaklarını. Kanıyor,kaniyir,kanıyor... Sessiz sedasiz kendi dünyasında tukeniyor. Aglamak istiyor. Cigerleri sökülene kadar o tuzlu suyu akıtmak istiyor. Kurumuş,bütün galaksilerdeki yıldızlardan daha parlak olan gözleri artık yaş akıtmıyor. İcinde korkunç bir hissizlik var. Ne acı, ne nefret, ne sevgi hicbir insani duyguyu hissetmiyor, sanki kocaman dev bir el icinden söküp koparmışcasına. Robottan farkı olmayan bir et yıgınına dönüşmüş. Sonra biri geliyor. Baska bir el giriyor görüş açısına. Şefkatle yaklaşıyor ona, ilgiyle,marhametle. Tutuyor ellerini, yumuşacık incitmekten korkarcasına öpüyor avuç içlerinden. Akmayan gözyaşlarını siliyor parmak uçlarıyla. Goz kapaklarından öpüyor. Ayaga kaldırıyor. Buz kesmiş bedenine sarılıyor, felaket bir kıvılcım çıkıyor göğüs kafesinde o kadar aç o kdar muhtaçmış ki bu defa önce tatmadığı şeye,uyuşturucu gibi bağımlısı oluyor. Kanında dolaşan zehirli bir madde istiyor bu varlığı. Bu sarhoş eden isteğin sonunda ölümü olacağını bilmeden.

"düşüyorum atlantisim beni kurtarmayacak mısın?"

Çok güzelsin.Bu fiziksel olarak degil.ruhen.
          cok guzelsin, seni ilk gordugum anda bile oyle oldugunu anlamıştım. narin bir cicek gibisin.dokunsam kırılacak gibiydin ama dokunmadanda kırılacak gibisin. ürkek ve guzel bakislarin. gulumsemen, sesinde ki o ton.guclu olman ve yaralar icinde ki o guzel ruhun. sen...
          sana dair her sey mukemmel. 
          Sen mükemmelsin..

'dudakları dudaklarımı buldugunda gozlerimi kapattim,ve son opusune eslik ettim. son dansımıza butun sevgilmle eşlik ettim. son dokunusuna, son olmayacagina inanarak eslik ettim sonsuzluk vaat eden dudaklarina...'

"yıldızlar kadar öpücük sevgilim☆"