Sabah şafağında, güneş henüz yeni yeni göstermişken kendini, kanatlarını açtı birbirine bakan iki bedene ağlarcasına. Gülümsedi adam kadına, gözlerini gözlerinden ayırmadan, son bir defa. Her saniye kadının kalbi daha da ağırlaşırken sordu adama, sanki kalbini biraz daha kırma adına. "Sen, kalbimi sadece kendinle doldururken, ben hiç dokunamadım mı seninkine?" Adam gayriihtiyari tebessüm etti, elleri kadının yanağına ulaştığında. "Sen ki, kalbime hapsettiğim kadın... yüreğim seninle bir iken, kalbimi isteyecek kadar açgözlü mü etti seni sevgim seni?"