"Bilinmezliğe gider ayaklarım.
Yol uzundur bitmez.
Bir ses gelir kulağıma hafiften,
Huzurdu adı bilirim ta derinden.
Götürüldüğüm yere varırım.
Duraksamadan kalabalığa karışırım.
Bir huzur kaplar ruhumu,
Gözlerimi kapar yüreğime katarım.
Tekbirden sonra birleşir ellerim.
Ben hep secdeye bakarım.
Başımı koyduğumda önüne,
Edilir en içten dualarım.
Sonu olmayan hayatın,
Önümde ki zaferidir sema.
En son ellerimi açtığım da,
Ben hep O'nu hatırlarım ."
(AHZAN-I NEY )