Umursamaz olmak, ne olursa olsun hevessizlik hep benimle oldu. Bitmeyen yorgunluğum ve yalnızlığım hiç geçmedi. Sevdiklerim olsa dahi hep kendimi soyutladım. Hedeflerim icin cabalayacak mentalim dahi yok. Bana bahşedilen tek iyi şey hayatı sevmem oldu. Onu da kendim elde ettim. Cok düşünmek ve onca yaşantıma rağmen ayakta durduğum icin kendime teşekkür ediyorum. Hayatımdaki ailem dediğim kişilere ise, umarım beni anlamadıkları için, dönüştürdükleri ruhuma bir bakıp üzülürler diyorum.