Oturduğunuz kafenin köşesinde birisi var gördünüz mü? Hayır mı? Normaldir... Yalnız insanların görülmemek gibi bir yetenekleri vardır çünkü. Hep çay bardakları yarımdır tıpkı buruşmuş sigara paketleri gibi. Bir de her daim yanan bir sigaraları vardır. Çakmak, sigara paketi, telefon dağınık şekilde durur masada. Hayatları gibi... Geçerken onlara çarpamazsınız, her gün aynı yerde otursa bile sokakta görseniz "bu o" diyemezsiniz. Dedim ya onlar görünmezdir. Zayıftırlar, gözlerinin altı her daim mordur. İçlerinde her ne kadar büyük fırtınalar kopsa da dışarıdan basit ve çelimsizdirler. Önemsemezsiniz. Evet, evet o düşündüğünüz kişi benim sadece 3 arkadaşı olan kimseye güvenmeyen, Duman şarkılarını dinleyip huzur bulan biriyim.