okyanus adam
terk edilmiş bir parkta, gondolun en ucunda
yanımda hayaletlerim ve ben oturuyoruz şimdi
hava henüz kararmadı ve paslı demirin sesleri
duymamak için kapatsam da tırmalıyor kulaklarımı
artık büsbütün terk edildim yalnızım yapayalnızım
kelimelerin dahi ulaşamadığı o doruk noktadayım
aynaya bile bakmadan kestiğim sarı saçlarım
gittikçe dibe batıyorum n'olur beni kurtarın
konuşmaktan çenem yoruldu benden bu kadar artık
yine kimse anlamadı biz ısrarla anlattık
gemini sür okyanusa kaptan maviye karışalım
n'olcak kaybolursak dünyamız zaten batık
cümlelerim sana ulaşana kadar devam edicem yazmaya
mürekkebim söz verdi sonsuza dek akmaya
biz farklıyız, uzak ve iki ayrı dünyada
biliyorum hayat ne beni getirir sana ne de seni bana
bazen kendime inanamıyorum ne ara sevdim böyle?
nasıl yaptın bunu okyanus adam, söyle!
gidemezsin böyle kolay beni bırakıp bu dünyada
doğru ben unuttum; sen hiç gelmemiştin ya...
hep bir umutla baktım güneş doğarken göğe
belkilerle avundum, tutundum belkilere
belki gelir belki sever belkiler falan filan
savunmasız kaldım ben belkiler kaybolunca
bu gece Ay gelmesin bu gece sen gel şehrime
gökyüzünde dikil ve sadece şarkı söyle
sustururum her şeyi söz, aydınlatırsan sesinle
yıldızlar kaybolur mırıldandığın ninnide
acı acı, her bir kelime yazdım ben bu masalı
satır satır anlattım saçlarının tonlarını
ruhun kocamandı ve sayfalara sığmadı
ben gidiyorum artık takatim kalmadı
yağmurlu bir gecede, karanlık bir şehirde
bul beni, bul beni, bul beni, bul
sisli bir havada, titrek bir nefeste
bul beni, bul beni, bul beni, bul
3 Ocak 2019
Valentina
