vantaeschild

Hâlâ buralarda birileri var mı emin değilim ama hesabı tamamen bırakmadan önce elimde kalan son yazımı da paylaşıp öyle elveda etmek istedim. Birilerine sözüm vardı yoonkook yazacağım diye, onun yerine sayılmaz belki fakat içimde bir yerde ona ithaf edilmiş tonlarca -kağıda geçirilmeyi bekleyen yazım var. Yazar mıyım, yazmaya devam edecek miyim bilmiyorum. Sadece biraz nefes almak istiyorum. Buralara halihazırda pek uğramazdım ama şimdi kendime her şeyi, bu hesabı da dahil, geride bıraktığımı söylesem süreç daha acısız olacakmış gibi geliyor. Üstesinden gelemediğim her şeyi bir çöp parçası edasıyla ardımda bırakıyorum, bana da ancak bu yakışırdı. 
          	Çok kişiyle konuştum; çok kişiyle güldüm, eğlendim, ağladım, kızdım. Teşekkür ediyorum bunlar için. İnsanız sonuçta bir anımız bir anımızı tutmaz fakat kalbini kırdığım biri varsa da özür diliyorum çokça. Şimdi bu noktada bana ayrılan sürenin sonuna geldik demeliyim sanırım, hep paylaşmak istediğim ama hiç güç bulamadığım bir şiirle bitirip öyle gideyim artık.
          	
          	sen beni öpersen belki de ben fransız olurum
          	şehre inerim bir sinema yağmura çalar
          	otomobil icad olunur, zarifoğlu ölür
          	dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.
          	
          	-senegalliler dahil değil
          	
          	sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihablanır
          	çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi
          	o vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin
          	hayat bir yanıyla güzeldir canım, sen de güzelsin
          	
          	-yoksa seni rahatsız mı ettim?
          	
          	sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur
          	ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek
          	elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim
          	elbette gayet rasyoneldir attan atlamak
          	
          	-freud diye bir şey yoktur.
          	
          	sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim
          	belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma
          	bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün
          	yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.
          	
          	-haydi iç de çay koyayım.
          	
          	
          	
          	                                       &rest.

vantaeschild

Hâlâ buralarda birileri var mı emin değilim ama hesabı tamamen bırakmadan önce elimde kalan son yazımı da paylaşıp öyle elveda etmek istedim. Birilerine sözüm vardı yoonkook yazacağım diye, onun yerine sayılmaz belki fakat içimde bir yerde ona ithaf edilmiş tonlarca -kağıda geçirilmeyi bekleyen yazım var. Yazar mıyım, yazmaya devam edecek miyim bilmiyorum. Sadece biraz nefes almak istiyorum. Buralara halihazırda pek uğramazdım ama şimdi kendime her şeyi, bu hesabı da dahil, geride bıraktığımı söylesem süreç daha acısız olacakmış gibi geliyor. Üstesinden gelemediğim her şeyi bir çöp parçası edasıyla ardımda bırakıyorum, bana da ancak bu yakışırdı. 
          Çok kişiyle konuştum; çok kişiyle güldüm, eğlendim, ağladım, kızdım. Teşekkür ediyorum bunlar için. İnsanız sonuçta bir anımız bir anımızı tutmaz fakat kalbini kırdığım biri varsa da özür diliyorum çokça. Şimdi bu noktada bana ayrılan sürenin sonuna geldik demeliyim sanırım, hep paylaşmak istediğim ama hiç güç bulamadığım bir şiirle bitirip öyle gideyim artık.
          
          sen beni öpersen belki de ben fransız olurum
          şehre inerim bir sinema yağmura çalar
          otomobil icad olunur, zarifoğlu ölür
          dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.
          
          -senegalliler dahil değil
          
          sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihablanır
          çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi
          o vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin
          hayat bir yanıyla güzeldir canım, sen de güzelsin
          
          -yoksa seni rahatsız mı ettim?
          
          sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur
          ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek
          elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim
          elbette gayet rasyoneldir attan atlamak
          
          -freud diye bir şey yoktur.
          
          sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim
          belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma
          bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün
          yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.
          
          -haydi iç de çay koyayım.
          
          
          
                                                 &rest.

vantaeschild

Bana bu zamana değin çok şey öğrettin fakat hâlâ bir veda mektubuna nasıl giriş yapılır bilmiyorum. Aslında sana kızarak başlamak isterdim, karşında ne kadar ezik, bitik ve perişan kalsam da, her ne kadar çocuğun teki olsam da, içimde bir taraf sana öfke bileyip durdu hep. Kendime gelemiyorum. Hatta kendimi kaybettim bu savaşta.

vantaeschild

(...)az sonra her şey benim için bitmiş olacak, sonunda içimdeki seni yeniyorum çünkü güzel aşklar rezil bitişlere sahne olmamalı. Biz ayrı kalsak da sevgiliyiz mesela, öyle demiş şairin biri. / Göğüs kafesinin içinde ayçiçek tarlaları var şimdi, böyle bir elveda ancak ve en çok sana yakışırdı sevgilim.
• Reply

vantaeschild

Ben ne uğruna kırk gece ağıtlar yakılacak adamdım, ne de sana şiirler bozduracak kadar güzel biri. Beni, şimdi elinde avucunda bir halt kalmayan bu adamı bu kadar sevmekle hata ettin sanıyorum, kızma. O nasıl söz öyle canımın içi, bunun için pişman değilim deme. Hele canımın içi, hiç deme. Çünkü biliyorum, bunca zaman boyunca ne canın olmaya layıktım ben, ne de canının en içi. Ancak canının sızısı olurdum -ki oldum da.
• Reply