Anlatıyorum uzun uzun.
Benim bir sevdiğim var diye başlıyorum. Çok uzakta, değil aslında ama öpüp koklayamadığım için çok uzak geliyor bana diyorum. Sayıyorum her bir zerresini ezbere, dudaklarını dudaklarımla mühürlemek istediğimi uzun uzun söylüyorum. Bir türküye dönüşüyor ağıtlarım, özlemle kavrulan her uzvum ağrıyla sızlatıyor bedenimi. Kıpırdanıyorum yerimde çaresizce, ağlamaya başlıyorum sonra. ''Ne günah işledim de benim yakından bile göremediğim güzelliğe her gün doyasıya bakma hakkını kazandırdım başkalarına?'' diye dövündüm. Dizlerim ağrıyana, gözlerim kararana kadar durdum yerimde öylece oturarak. Yaşlar aktı gözlerimden, ben uyuşup kaldım ezici düşüncelerimin altında.
