***Mjafton nje pike shiu dhe gjithe bota do te behej gri...***

Qendroj ulur te shkallet para shtepise , teksa shikoj henen qe e kishte fshehur gjysmen e saj neper ate qiellin ngjyre blu te erret qe dukej sikur donte ta perpinte te teren, fap , lotet fillojne dhe japin shfaqe . C'te kisha valle? E si c'te kisha... Gjithe ai mllef , gjithe ajo urrejtje , jo per ndonje njeri , por per veten time. Nuk arrija ta shikoja me henen , por vetem nje drite te turbullt , te zbehte ,sepse lotet me kishin mbuluar syte duke krijuar nje ujevare trishtimi mbi faqet e mia. Zemra me gulconte aq forte sikur te hidhesha nga gezimi , por jo , ahhh , vetem gezim te mos ishte , ahh sikur Zoti te me merte prane vetes dhe te shpetoja nje here e mire nga kjo jete dramatike qe po i nderthurja vetes. Aty para qendronin dy mace te cilat mi kishin ngulur syte , sikur te kerkonin shpjegimin e kesaj ujvare , por as nje pjese e trupit nuk e shpjegonte dot pervec zemres time , asaj qe dita dites pervelohej akoma dhe me shume... Nuk dija si mund te vazhdoja te beja po te njejten jete , ndoshta jam i dobet ose ndoshta forca me eshte venitur.