Sonra sizin Japon rüvi dedi ki: ULAN BEN JAPONCA BILIYOM?!
Evet aynen öyle dedim ve turist rehberliğini araştırmaya başladım. Gülayla rüvi bir gün yeniden karşılaştı. Nasılsın dedi Gülay. Rüvi anlattı hem de dolu dolu. Kendim bile şaşırdım kendime 2 ayda ben ne kadar değiştim diye. Ben hala aynı benim arkadaşlar. Ama o kadar değiştim ki.
Şimdi ben üniversite öğrencisiyim ve 20 yaşındayım.
Kira param çıkacak mı diye dertlerle uğraşıyorum çünkü sağlam bir iş bulamadım hala. İlk yılım turist rehberliğinde. Ve o kadar seviyorum ki! Bu işi yapmayı o kadar istiyorum ki! Olabilecek en mükemmel işi buldum kendim için, derslere mutlu gidiyorum. Bu hafta vize haftam, ve iş arıyorum ama sınavlardan dolayı başvuru yapamıyorum. Yapsam da alan bir yer yok açıkçası bir süredir.
AMMA BEN! BEN KI O KADAR ZORLUGUN USTESINDEN GELEN BEN! o kadar rahatım ki. Cebimde beş kuruş yokken bile mutluyum çünkü ben her seferinde umut olmayan yerlerden dönerek geldim bugüne zaten.
Kendi evinde kendi yatağında yazıyor bunları bugün rüvi.
Hepinizi çok seviyorum. Benim en karanlık dönemimde hayatımın en siyah beyaz günlerinde arm benim gökkuşağım, Arman da benim güneşimdi. Hani o laf arasında sadece bir tanesi kaldı dediğim arkadaş var ya o da artık yok bu arada .