بعد مدتهای خیلی خیلی طولانی دوباره واتپد و ریختم و برگشتم اینجا, (چون maniac کلا نابود شده بود و منم تسلیم شدم و رفتم)
شاید اکثرتون دیگه واتپد نباشید،
مثل خودم که رفته بودم و قصد نداشتم برگردم، ولی جدی دلم براتونن تنگ شده بود.(با اینکه اینجا حتی یک نفر هم منو نمیشناخت و متقابلاً هم من کسیو نمیشناختم. و کاملا یه شخص بی نام و نشون بودم:-))) )
اینم یه نامه ی تشکر برای خوانندههای مانیاکه که بدونن باعث شدن یه فرد غریبه مثل من،
احساس خوبی بگیره و حتی شده لحظه های کوتاهی به واسطه آدم های ناشناس مجازی، خوشحالی حقیقی رو تجربه کنه
اگه نمیومدم و اینا رو بهتون نمیگفتم ناحقی بود.
ممنون از همتون بچهها. از تک تکتون ❤️
چون حس خوبی که از شماها گرفتم تا همیشه برام ارزشمنده...