Belkide hayat o kadar zor, o kadar baskılayıcı bir hale geldi ki , kendimize kaçış yeri arıyoruz. Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var diyor ya şair, evet yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var. Kimse için değmiyor. Hayallerimi koltuk altıma saklayıp başıma aldığım bir şapka ile sokağa attım kendimi, amacım nefes alabilmekti biraz. Hayallerimi yoldaş ettim kendime. Kimsenin dokunmasına izin vermeden yürüdüm, yürüdüm.
Son durağım kitaplar oldu. Başta şaşırdım, fakat kitaplara karıştıkça hayallerim büyüdü. Koltuk altıma sığmayan hayallerimi karşıma alıp eline bir kitap verdim. 
Şimdi dostum kitaplar ve hayallerim. El ele tutuştuk ve yeni bir yol çizdik kendimize.

Şimdi, eğer bize eşlik etmek istersen aç bir kitabın kapağını ve hayal kurmaya başla..
Ya da gel beraber yazdığım bir kitabın sayfalarında kaybolalım, ben yazayım sen oku, ne dersin?
Seçim senin ..