'Dünyaya çarşaf misali serilen gece soruyorum sana hürriyet nedir?' Gecenin gür sesi dile gelerek söz olmaya başladı.
'Benim adım gece, benim adım karanlık, benim adım görüneni olmayan, benim adım ışığın yalancı yanılsamalarının olmadığı özgürlük. Bilinenin aksine şeffaf gerçekliğim ben. Gündüzün görünmeyen yüzü, gecenin ıssızlığıyım ben. Bütün bir evrene hâkim olan sessizliğim ben. Şahlanan ağaçların yapraklarını korkmadan yere bırakıverdiği, görüneni olmayan bir öyküyüm ben.
Karanlığımın değmediği bir nokta kalmayana dek, varlığım gizemli bakışlarını çevirir tüm evrene. Karanlık kanatlarımın gölgesine sığınanlar bulacaklardır özgürlüğü bende. Mabetlerimdeki tek renk olan siyahın birleştirici gücü kuşatacak ruhlarını tüm dünya canlılarının. Renkleri boyları mevkileri karanlıkla örtülünce, ışıksızlığın tekliği ve birliğinde asıl rengine bürünecektir özgürlük.
Ulaşılması güç bir aşk şarkısı söyleyecektir özgürlüğümü yaşayanlar. Böylelikle sevgi mabetlerimi kuşatacak ve canlı kötülüğünden arınacaktır. Işıksızlığımın kuşattığı her nokta gece nöbetlerini beklercesine günah çıkartarak, karanlığımda yıkanarak kutsallaşacak.
Dünyanın görünmeyen gözüyüm ben. Elleri ayakları olmayan sonsuz karanlığım ben. Dünyanın yalancı beyazlığından sonraki ilk uyanışım ben. Kanı siyaha çalan Özgürlüğün damla damla akıtıldığı görüneni olmayan bir öyküyüm ben.' dedi ve sessizliğe gömüldü gece.
https://www.wattpad.com/story/216779350-mavi-h%C3%BCr-ku%C5%9F