Mermaid secrets ft 1D

Hoofdstuk 4.

Hoofdstuk 4

---------

Moon's P.O.V.

We komen aan bij het concert gebouw en er staan echt heel veel mensen. De fans roepen de namen van de jongens. Niall pakt beschermend mijn hand vast. Waarom weet ik niet. Het zijn toch maar gewoon fans? Op het eind kom ik erachter waarom hij zo beschermend doet. Een meisje haalt naar me uit en krast met haar nagels over mijn huid heen. Het doet niet echt pijn, maar het bloed wel en wat zit er in bloed? Water, natuurlijk. Heb ik weer. Ik ruk me los van Niall en ren zo snel als ik kan naar binnen om me in de wc te verstoppen. Ik bevries net het slot als ik mijn staart krijg. Ik ben echt heel blij dat ik zo geoefend heb op het langer volhouden voor ik transformeer, anders was ik voor hun ogen veranderd. "Moon, gaat het?" roept Niall bezorgd door de deur heen.

"Ja, ik maak alleen even de kras schoon," lieg ik. "Ga maar alvast, ik kom er zo aan." Ik wil eigenlijk gewoon dat hij weg gaat, zodat ik rustig mijn gang kan gaan.

"Weet je het zeker?" vraagt Niall nog steeds bezorgd. Ik zeg snel dat ik het helemaal zeker weet en dan hoor ik hem gelukkig weglopen. Ik schrik me alleen een ongeluk als er een wc wordt doorgetrokken. De deur van één van de wc's gaat open en ik hou me vast. Ik wordt nu ontdekt. Dan sluiten ze me op en doen allemaal experimenten op me.

"Moon?" vraagt dan een stem die ik heel goed ken verbaasd. Meteen ben ik mega opgelucht. Het is Skye Waters. Ze is een vriendin van me. Vroeger waren we bff's, maar het contact verslapte. Skye is ook een zeemeermin, dus dat zij me betrapt vindt ik totaal niet erg. Skye is echt heel erg aardig. Haar extra kracht is het voelen van de emotie's van anderen. Ze is heel anders dan bijvoorbeeld... Hunter Night. Voor Hunter Night ben ik bang. Niet dat ik haar ooit ontmoet heb, maar ze schijnt nogal een badgirl te zijn en gedachten te kunnen lezen. Begrijp me niet verkeerd hoor, maar ik heb liever niet dat iemand in mijn gedachten zit. Ik weet ook dat dit vooroordelen zijn, maar toch... Ik ben hierin best wel een watje eigenlijk.

"Skye, je hebt geen flauw idee hoe blij ik ben dat jij uit die wc kwam en niet iemand anders," zeg ik en je hoort de opluchting in mijn stem. Ik weet dat dit zeggen totaal overbodig is, want Skye kan precies mijn gevoelens voelen, dus ze weet al dat ik me eerst bang voelde en toen ik zag dat zij het was blij en opgelucht, ondanks dat zegt ze niet 'dat weet ik toch ofzo'. Skye is echt heel erg aardig en ik snap eigenlijk niet dat we onze vriendschap hebben laten verwateren.

"Zal ik je helpen?" vraagt Skye. Ik knik en binnen no time hebben we de kras laten stoppen met bloeden en het bloed weggehaald, zodat ik weer mijn menselijke vorm heb. "Maar Moon, wat doe je hier?" vraagt Skye dan.

"Ik heb laatst Niall Horan uit de golven gered en nu ben ik bevriend met One Direction + vriendinnen. Ik heb alleen wel gezegd dat ik watervrees had en Niall op het strand had gevonden," zeg ik.

"Heb je ze niet verteld dat je..." Ik schud mijn hoofd als bevestiging dat ze het niet weten. "Maar jij kent dus nu gewoon One Direction?!" vraagt ze enthousiast. Ik knik. "Mag ik ze please ontmoeten?" vraagt ze met puppy oogjes.

"Of course," zeg ik lachend. Ik ontdooi het slot en samen gaan we naar ze toe. Ze kijken verbaasd als ze Skye zien. "Jongens, dit is Skye Waters. Een vriendin van me. Ik kwam haar tegen bij de wc's," stel ik Skye voor.

"Ah, daarom duurde het zo lang," zegt Harry lachend. Ik knik, terwijl dat eigenlijk helemaal niet de reden is. Het voelt slecht tegen ze te liegen, want ik heb het gevoel dat we goeie vrienden zouden kunnen worden als mijn geheim niet in de weg zou staan.

Dan wordt er gemeld dat de jongens opmoeten. Tijdens het optreden is het heel erg gezellig. Ik klets lekker met Skye, Eleanor, Sophia, Perrie en Amira, terwijl we ook lekker naar de jongens luisteren. Dan vraagt Sophia waar we elkaar van kennen. Ik zeg dat we buurmeisjes waren en ondertussen zegt Skye precies tegelijk met mij dat we elkaar kennen van de kleuterschool. Eleanor, Sophia, Perrie en Amira kijken ons raar aan. Ik besluit dit snel weg te werken.

"Toen we elkaar ontmoeten waren we buurmeisjes en zaten we samen op de kleuterschool. We zijn alleen blijkbaar vergeten of we elkaar voor het eerst zagen als de nieuwe buur of toen we op school waren," zeg ik en gelukkig trappen ze er vollop in, anders hadden we een probleem gehad.

Dan besluiten we om met zijn allen mee te zingen met de jongens. Helaas valt het Eleanor, Sophia, Perrie en Amira meteen op dat Skye en ik zelfs wat beter zingen dan Perrie en die is zangeres! Af en toe vervloek ik de krachten die ik kreeg als meermin! "Jullie zingen echt niet normaal goed," zegt Perrie vol bewondering. "Jullie zouden er echt iets mee moeten doen!" voegt ze er dan enthousiast aan toe.

"Dat kan niet," zegt Skye per ongeluk. Ik snap wel dat ze dat zegt. Het is ons duidelijk verboden toen we hierheen gingen om te gaan zingen voor publiek. We zingen veel beter dan de mensen. Onder vrienden kan dat wel, maar voor al dat publiek zijn er dan wel minstens een paar die erachter komen dat er iets niet klopt. Ik ben dan niet zo'n groot gevaar, aangezien ik op het gemiddelde zit en dus klink als een geweldige aardse artiest, maar Skye zit boven het gemiddelde van de zeemeerminnen, dus voor haar is het wel een risico. Net deed ze haar best wat slechter te zingen, zodat het niet op viel, maar ze hoeft dat serieus maar één keer te vergeten en dan loopt ze gevaar.

"Waarom niet?" vraagt Eleanor nieuwsgierig. Skye kijkt me heel kort hulpzoekend aan. Skye kan geweldig zingen, maar liegen... niet haar sterkste kant.

"Beloven jullie het geheim te houden?" vraag ik. Meteen knikken ze. Nu is Skye pas echt in shock. Ze denkt vast dat ik ons geheim ga verklappen, maar eigenlijk ben ik wat anders van plan. "Skye heeft heel erg last van plankenkoorts. Ze schaamt zich er een beetje voor," lieg ik zonder moeite.

"Ah, Skye, daar hoef je je toch helemaal niet voor te schamen!" roept Perrie uit. "Iedereen is wel ergens bang voor." Nu de aandacht op Skye ligt gebaar ik even snel dat ze mee moet spelen.

"Dankje," zegt ze met een glimlachje. Dan komen de jongens terug. Het is dus blijkbaar al best laat, dus Skye besluit weer naar huis te gaan. De meiden en ik besluiten om alvast naar huis te gaan omdat de jongens nog meet&greets hebben en wij dan niet hoeven te wachten.