Chapter 15: Final goodbye….The Finale
Umuwi si May sa Quezon,okieh sa lugar kung saan sya ipinanganak…sa san Andres Quezon, (A/N* pakigoogle na lang plss..) natawagan na nya ang tatay juanito nya, nauuwi sya…kaya lang pagdating nya doon
May: bakit hindi nyo ho sinabi na may sakit pala kayo? Hindi ko man lang ho kayo nalagaan…malungkot na sabi nya habang hawak ang kamay ng tatay nya…
Tatay juanito: okieh lang ako anak..cough! cough!, ikaw ang inaalala ko, kumusta ka na, pasensya ka na ngayon ko lang nalaman ang sitwasyon mo, nasa ganito pa akong kalagayan, hindi kita maipaktanggol anak…sabay bagsak ng luha nito…hindi na ho yun mahalaga tay, wag nyo ho akong alalahanin, magpagaling na ho kayo, pagkalabas nyo dito, ako ang mag-aalaga sa inyo..TT_TT, sige na tay tulog na kayo, malalim na ang gabi, bawal ho sa inyo ang mapuyat….
Pumikit na ang tatay nya hindi nya mapigilan ang mga luha nya, bakit ba ito nangyayari sa akin…parang gusto ko ng sumuko, nasasaktan ako dahil nakikita ko si tatay na nahihirapan, ang mapagmahal at ang lagging nakangiti kong tatay, ngyon ai nanghihina at nahihirapan dahil na rin sa sakit nito, kung alam ko lang na mangyayari ito, hindi ko agad muna sya iniwan,,,ayukong iwan nya ako, ayukong mag-isa lalo na ngayon, gusto ko pang Makita nya ang apo nya na nasa sinapupunan ko ngayon…oo im 1 month pregnant, saktong isang buwan na simula ng malaman kong buntis ako, at saktong isang buwan na rin ang nakakaraan ng umalis ako…sa buhay nya…saktong isang buwan ng lumayo ako kay Steven….May
Samantalang:
Steven: ang tanga tanga nyo, simpleng bagay lang nyo pa magawa, damn!, hindi ako naghire ng mga tauhan ko, kung tatanga tanga rin lang,,,ikaw..sabi nya sa bago nyang secretary…simpleng paper works hindi mo kayang gawin, nag-aral ka ba talaga ha?....kayo magtrabaho kayo ng maayos ng hindi masayang ang pinapasweldo ko sa inyo….sigaw nito at pabalagbag na isinara ang pinto
Pipa: hay naku badtrip na nman sya!!!
Eh nasaan na kasi si May?...tanong ng isa kong kaoffice mate
Pipa; aba’y ma” ng lola mo ano, kung alam ko lang kung nasan si May, pinabalik ko na sya dito, hindi lang nman kayo ang nabibinge na sa halos araw araw na kabubunganga nyang si sir eh no…hmpp makabalik na nga sa table ko
Steven POV:
I rubbed my forehead, to calm myself, it’s been 1 month, pero hinahanap hanap ko pa rin sya, her fragrance, her laughter, her cuteness, her actions, her kisses, her lips, her eyes,,everything about her,,,I missed her so much..isang buong buwan na puno ako ng pag-aakala, akla ko mahal ko pa si Catherine, akala ko sya pa rin ang gusto ko, pero wala na akong maramdaman, kahit kasama ko sya, parang hindi ko sya nakikita, parang hindi ko sya naririnig, kahit kasama ko sya, at bigla kung maiisip si May, napapangiti ako,ngayon ko lang nalaman na hindi ko nap ala sya mahal…na hindi nap ala sya ang nagmamayari ng puso ko ngayon, na wala nap ala syang halaga…kasi ang taong nagmamayari nito, eh hinayaan kong lumayo, at mawala…..
Paano ko hahanapin ang taong ayaw magpahanap, saan ako magsisimula?, paano ako magsisimula? Paano ko sya makikita ulit? Paano ko sya mayayakap ulit?
Gusto ko syang nandito sa tabi ko, dito sa piling ko…
Namimis ko na sya ng sobra sobra……: - ((
Samantala sa Quezon
It was May’s father burial, yes! Her father was gone…
May flashback:
Sige na tay, matulog ka na, magpahinga ka na, kung napapagod ka na, pwede ka ng magpahinga, okieh lang ako, magiging okieh ako, alam kong gusto mo ng magpahinga at makasama si nanay sa langit….alam ko sa sarili ko na hindi ko pa kayang iwan mo ako, pero sige na, kasi mas nahihirapan akong nakikita kang nahihirapan, kasi pag sinabi kong wag ka munang umalis, parang ang damo’t damot ko,….nagpipigil ng luha…..sabay ngiti…sige na tay, umalis ka na, sumama ka na sa kanya, kasi magiging Masaya ako kung alam kong Masaya ka sa piling nya…..
Yong nag mga huling salitang binitiwan ko bago pumikit si tatay ng may ngiti sa kanyang mata, alam ko yon na ang huling araw na makikita ko syang humihinga…hindi ko n anapigilan ang aking mga luha sa pagbagsak……
At ngayon nga ang huling araw na makaksama ko sya ilang oras na lang ihahatid na namin sya…it was hard and painful but im happy at the same time dahil finally, taty and nanay well continue their love there in heaven, kayang masyang masya ako…
Ako na lang ang mag-iasang nakatayo doon, then I touch my tummy, then smile, don’t worry tay, palge kitang ikukuwento sa kanya , kayo ni nanay,,,,kaya wag ka magalala baby, nandito lang si mama, aalagaan kita at mamahalin katulad ng pagmamahal na binigay sa akin ni lolo juanito, medjo matagal pa kitang hihintayin..ha? oo 8 months pa kaya ikaw kumapit ka ng mabuti dyan sa loob ng tummy ni mama ha, kasi dahil sayo nagiging strong si mama, dahil sayo kompleto na ang buhay ni mama…(pause) kahit wala si papa…hmmmm wala kasi si papa eh..kaya si mama lang ang nandito…hmmm bad si papa? Hindi, hindi bad si papa ano kasi baby eh..ahhhh…..bigla akong napangiti ng mapait, para akong sira kinakausap at sinasagot ko ang sarili ko then I start to walk habang nakatungo pa rin….May
A/N*
: - (( : - (( : - (( : - (( )) - : )) - : )) - : : - / : - [
Is this really a sad ending????
See the special Ending of the story….
Let’s all witness if their love well end up to….a
HAPPILY EVER AFTER
OR
ANOTHER SAD, HEARTBREAKING LOVE STORY…????
END OF CHAPTER 15
