ΟΙ 6 ΦΟΙΤΗΤΕΣ

Κεφάλαιο 14

Ο Στάθης, η Αναστασία και ο Νικήτας κατευθύνονταν χαρούμενοι στο τραπέζι των υπολοίπων. Όταν τους είδε η Ελένη να έρχονται χαμογέλασε και εκείνη.

<Είδες που ήταν μία παρεξήγηση; Όλα καλά τώρα;> είπε χαρούμενη που έβλεπε τον αδελφό της αγκαλιά με την Αναστασία. <Νικήτα; Τι είναι αυτά τα χάλια; Είσαι γεμάτος πληγές.> ρώτησε με ενδιαφέρον.

Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι ο Νικήτας έκανε κάτι τέτοιο στον κολλητό του. Μπορεί να πήγαινε με όλο τον γυναικείο πληθυσμό αλλά την Αναστασία δεν θα την άγγιζε. Ήξερε να ξεχωρίζει τα όρια και δεν υπήρχε περίπτωση να τα ξεπερνούσε. Ο Στάθης του είχε σταθεί σαν αδελφός και δεν θα έκανε κάτι που θα μπορούσε να χαλάσει τη φιλία τους.

<Ναι όλα καλά Ελένη.> την καθησύχασε ο Στάθης και κάθισαν και αυτοί στο τραπέζι.

<Δεν είναι κάτι μην ανησυχείς. Θα περάσει.> της απάντησε ο Νικήτας.

<Θα μας πείτε τι έγινε ή θα μας σκάσετε;> ρώτησε με προσποιητό ενδιαφέρον η Κατερίνα.

<Θα σε σκάσουμε.> της απάντησε ο Νικήτας. Η Κατερίνα τον κοίταξε με το πιο δολοφονικό βλέμμα που είχε και εκείνος έκανε πως τρόμαξε. <Παναγία μου. Αν μπορούσες να με σκοτώσεις θα το είχες κάνει ήδη με 50 διαφορετικούς τρόπους. Ηρέμησε λίγο. Για αυτό ήρθαμε για να σας πούμε.>

<Ο Νικήτας και η Αναστασία είναι αδέλφια.> τους ανακοίνωσε ο Στάθης και όλοι είχαν πάθει σοκ.

Η Κατερίνα άρχισε να γελάει μόνη της λες και άκουσε το καλύτερο ανέκδοτο. <Καλά ρε βλάκα σου είπαν την πιο γελοία δικαιολογία που βρήκαν και εσύ τους πίστεψες; Έλεος.> είπε στο πρώην αγόρι της με την ειρωνεία εμφανή στα λόγια της.

<Αλήθεια είναι. Εγώ και ο Νικήτας είμαστε αδέλφια. Και εμείς πριν λίγες μέρες το μάθαμε.> πρόσθεσε η Αναστασία και γύρισε να χαμογελάσει στον αδελφός της.

Το γέλιο της Κατερίνας κόπηκε μαχαίρι. Κοίταξε την μικρή της παρέας με ένα θανατηφόρο βλέμμα. <Θέλουμε αποδείξεις, δεν σας πιστεύουμε αλλιώς.> μίλησε εκ μέρους όλων.

<Να μιλάς για τον εαυτό σου. Κοίτα τα μάτια τους. Είναι ίδια. Από την αρχή το λέγαμε ότι μοιάζουν. Εγώ τους πιστεύω.> εξέφρασε την άποψη του ο Βασίλης και η Ελένη συμφώνησε και εκείνη.

<Καλά εσείς λέτε ότι θέλετε. Το ίδιο χρώμα στα μάτια δεν λέει τίποτα. Μπορεί να είναι τυχαίο. Εγώ θέλω αποδείξεις.> συνέχισε να επιμένει η Κατερίνα.