My Runaway Girl

My Runaway Girl : Prologue

A/N:

I'll try writing a love story stuff. hehehehe!
Hindi po talaga ako magaling sa mga emotions pero I'll give my best shot in this story. Sana po basahin niyo  at suportahan. Magcomment din po sana kayo ng mga iniisip niyo about sa story. Thank u po.

End

-------------------
My Runaway Girl

This place looks very familiar. I just don't know if I've been here before. White sand, clear water, blue skies and tall coconut trees. Ang ipinagtataka ko lang kung bakit ako andito sa beach na ito.

I looked around but I see no one. Maglalakad-lakad na muna siguro ako at baka may makasalubong akong tao at mapagtanungan ko kung nasaang lupalop ng mundo ako ngayon.

Bakit ganun? Isolated ba tong lugar na to? Bakit wala man lang katao-tao? Nakakapagod din kayang maglakad. Bahala na nga, magpapahinga na muna ako. Teka! Tao ba yun?

"Miss! Wait!" Sigaw ko sa babae na nasa hindi naman kalayu-an sa akin. I run after her pero mabilis talaga siyang maglakad at hindi man lang pinapansin ang pagtawag ko sa kanya.

"Miss please!" Sigaw ko ulit. This time tumigil siya pero hindi parin lumilingon sa akin. Pagkakataon ko na to para mahabol siya, pero ewan ko ba at napatigil din ako. I was amazed watching her standing near the shoreline while his dress and her long curly hair was gently blown by the wind. She's like a Godless in her own way.

Natulala ako sa kanya ng naglakad nanaman siya ulit at doon ko naalala na hinahabol ko pala siya. Binilisan ko pa ang pagtakbo kaya naabutan ko siya at hinawakan ko ang kamay niya.

"Miss. . ." Hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng tumingin siya sa akin. Para akong nalulunod dahil sa mga mata niya. Magkaharap na kaming dalawa at hindi ko na magawang maibuka ang mga bibig ko at magtanong sa kanya kung nasaan ako. I really don't understand what I really feel. But right now, all I want is to be with this girl.

"I'm Sorry but I need to go." There is calmness in her voice that keeps on ringing into my ears. Kumawala siya sa pagkakahawak ko at naglakad nanaman ulit palayo. There is something in her that was telling me to stop her not because I want to know Where I Am but to know Who she is. It was her, ang babaeng napapanaginipan ko palagi.

"Who are you?" Sigaw ko habang papalayo siya ulit sa akin. She faced me and gave me a smile. After that she started running away from me again.

Unti-unti siyang nawawala sa paningin ko kaya tumigil nalang ako sa paghabol sa kanya. Her eyes and her smile has been engraved into my mind. Hinding-hindi ko makakalimutan ang nakakalunod na mga matang iyun at ang napakatamis niyang ngiti.

"Next time you'll never escape from me again my runaway girl." Nasambit ko nalang sa sarili ko.

"Hey! Bro!" Dinig kong may nagsasalita pero hindi ko alam kung saan nanggagaling.

"Wake up !" Malakas na sigaw tapos may tumapik sa akin kaya napaupo ako ng tuwid. The moment I opened my eyes, I started looking around. Baka sakaling bumalik yung babae,then I realized nasa room pa pala ako and mga grupo ko nalang ang natitira dito sa loob.

"Shit! It's just a dream,again." Medyo dissapointed kong bulong sa sarili ko. Akala ko kasi totoo na this time.

"Her again?" Renz asked me. Tumango nalang ako as response. Kaya pala familiar na ang lugar na yun. Palagi ko itong napapanaginipan pati na yung babaeng palagi nalang tumatakbo palayo sa akin. I have mentioned it to my friends once and they said that it may mean something.

"You'll meet her someday Dude. Let's go, were late for the practice." Dagdag pa ni Tim. Then I realized we should be at the gym right now for our volleyball practice. Magagalit nanaman si Coach nito.

"Yeah, Let's go." Yaya ko narin sa kanilang lima sabay tayo. Sana nga makita ko narin ang babaeng nasa panaginip ko palagi. And if that day came, I'll never let her runaway from me again.