Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlkler zor olurdu. Yeni şeylere başlamak gibi. Cesaret isterdi. Sonlar ise daha kolay ama yaşanmışlıklara sarılmış hazin ya da mutlu sonlar içerirdi.
Ben ortada olmayı tercih ediyordum. Bir adım geri gidersem yaşadıklarımın tekrarına bir adım ileri gidersem bozulmasını istemeyeceğim şeyin sonuna gidebilirdim.
Sevmeye başladığım an sıfırdım. Çektiğim acılarla birer birer yükselttim basamakları. Artık ne olursa olsun sona gelmek istiyorum dediğim anda ortadaydım.
Hâlâ da ortadaydım. Son diye bir şeyin olmadığını kavradığım anda anladım.
Biraz korkaktım da. İki yıl boyunca sevdiğim adam için hiçbir savaş vermemiş bir korkak. Hiçbir şey kazanmamış sadece kalp sızılarımla kalmıştım. Cesaretten yoksundum. Ama bilmediğim şeyleri tecrübe etmek isteyecek kadar da cahil.
Öyle ki uzaktan sevmiş, sadece yanımdan geçerken solumuştum kokusunu.
Şimdiyse hemen yanımdaki sıramda montumu yastık olarak kullanıyordu. Ellerim yeni boyattığı siyah saçlarında gezinirken yeni yıkandığı için her elimi oynatışımda o ferah koku burnuma doluyordu.
Konuşmuyorduk. O uyuyor ben onu izliyordum. Zamanın benden çaldığı anılara daha güzellerini eklemek adına daha çok çabalıyorum.
Başını hafifçe kaldırıp olduğum yöne döndü. Gözlerini aralayıp bir süre yüzüme baktı. "Zil çaldı mı?" Yeni uyandığından dolayı sesi boğuktu.
"Zeki şey seni okul bitti. Sen hala uyumaya devam ediyorsun." Başını koyduğu sıradan hızla kaldırırken açık pencereye kafasını çarpmış tekrardan ayağa kalkmak için harekete geçtiğinde sıraya dizini vurmuştu.
"Siktir ya. Böyle işi sikeyim. Seni de sikeyim. Ne diye haber vermiyorsun" Bir eliyle başını tutarken diğeriyle formasını düzeltmeye çalışıyordu. Yerimden kımıldamazken dudaklarımda kendini belli eden gülümsemem daha da yayılmış, sınıf kapısının önüne gittiği zaman konuşmaya başlamıştım.
" Yeon aptal mısın? Eğer ders başlasaydı emin ol Bay Shin sınıfta yabancı istemiyorum diye atardı seni." Aniden başını kaldırmış gözlerini olabildiğince açmıştı. Yavaş adımlarla gittiği yolu tekrar gelirken gözlerindeki ifade birazdan olacakları uyarır nitelikteydi.
"Beni kandırdın mı?" Bacağımı diğer bacağının üstünden indirirken elimle saçlarımı karıştırmışım. "Aslında kandırmadım. Birazcık kullanabilseydin fark ederdin" sonra biri duyacakmış gibi sessizce devam ettim sözlerime "Ah üzgünüm kullanabildiğini unutmuşum."
