Kendimi bilmediğim bir odada uyanırken buldum. 19 yıldır kimseye kalmaya bile gitmeyen benim için bu korkunç bir şeydi. Ben Tayfun ve korkaklığıyla tanınan eziğin tekiyim.
O sırada banyodan çıkan afeti görünce irice açılan gözlerim ona döndü. Bu kızıl bir afetti. Bu... Bu... Hayallerimin çok ötesindeydi. Ben bu kadınla nasıl aynı yerde olabilirdim... Bünyem bana şaka yapıyor olmalıydı. Durup kafama kocaman bir tane geçirdim.
Sonra her şey kafama vurmamla beraber dank etti. Dün gece ilk defa içmiş, biramın üçüncü yudumunu alır almaz havalara uçmuştum. Sonra da işler buraya kadar gelmiş olmalıydı görünen o ki. Yeni hayatımın ilk günlerine başlamıştım.
"Evin içine dinazor girmiş gibi bakmayı kes, dün gece fazla ayrıntılı bir şekilde tanıştığımızı sanıyordum." dedi bana bir bakış atıp tekrar önüne dönerken.
Gözlerimi ondan çekmedim. Çekemedim... "Bu benim ilkimdi." deyiverdim bir anda.
"Anladık zaten onu,"
Dudaklarımı birbirine bastırdım. Buna sessiz kalacak kadar eziktim. Ezik Tayfun'dum ben! Gözlerim doldu. O bana bakmadığı için bunu fark etmedi. Yataktan çıktım ve alelacele giyindim. Odadan çıkacağım sırada bana yokmuşum gibi davrandığı için duygularıma çöp muamelesi yapılıyor gibi hissettim ve evden koşarak uzaklaştım.
Evden beş yüz metre kadar uzaklaştığımı fark ettiğimde etrafımda kimselerin olmadığını görmüştüm. Bir eksiklik hissediyordum. Yerini dolduramadığım bir eksiklik... Olması gereken bir şey yoktu ve o şeyin ne olduğunu bilmiyordum...
Birkaç gün sonra...
Hiç arkadaşım olmadığı için üniversitede çok yalnızdım. Kimse benimle konuşmuyordu. Ben de başımı öne eğiyordum ve sessiz sessiz aralarından öylece geçip gidiyordum. Eskiden bir arkadaşım vardı ama o da bana kazık atmıştı.
Ünivesiteden çıkmıştım şimdi. Derslerim az önce bitmişti. Eve geçecektim. Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Karşıma çıkan yoldan sağa döndüğümde gördüğüm kadınla şok içerisinde kaldım. Evinde uyandığım kadındı. Duvara yasladığı adama bir şeyler söylüyor ve sinirli gözüküyordu.
Onu öyle görünce bana bir şeyler oluvermişti.
O haşinliği, adama ettiği küfürler ve kötü kadın kahkahasıyla bu basit sokakta parlıyordu. Hiç böyle hissetmemiştim... İlk görüşte aşk mıydı bu? Hiç aşık olmamıştım... Olsaydım şanslı olur muydum ki acaba? Sanmam, hayat nerede yüzüme gülmüş ki aşkta gülsün a dostlar...
Ona sormam gereken çok önemli bir şey vardı. Geceler boyunca uykumu bölen, zar zor uyuduğumda da rüyalarıma giren o şeyi... Adını bile bilmesem de bunu onunla paylaşmalıydım ve gereken cevabı almalıydım.
Ona doğru yaklaştım. Adını bilmediğim için "Bir bakar mısın?" dedim.
Önce adamla uğraştığı için beni görmezden gelse de sonra göz ucuyla bana baktı ve gitmemi beklese de gitmediğim için oflayarak adamı bıraktı ve bana yaklaştı. Yüzü yüzüme çok yakındı. Sinirli bir ifade vardı yüzünde. "Ne var?" diye sordu tek kaşını kaldırarak.
"Şey... Sana demem gereken bir şey var... Benim donum sende kalmış da onu ne zaman alabilirim acaba?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DONUM SENDE KALMIŞ (+18)
Non-FictionTayfun, adeta asfaltta izi çıkan bir popkek kadar eziktir bu dünyanın izbe sokağında... Öylece nefes alıyor, tutku ya da aşk nedir hiç bilmiyordur. Ta ki, donu bir sabah aynı odada uyandığı kadında kalana kadar... Julide hayatı boyunca hiç rastlamad...
