Asia's POV
"Hmm..."
"Asia gising ka na."
"Hmm... Ano ba manang, wala akong klase ngayon." Kinuha ko naman yung unan sa tabi ko at saka tinakpan mukha ko.
"Ah eh ano kasi Asia, yung boyfriend mo anjan."
"HAH?!" Napatayo naman ako kaagad at saka bumababa ng hagdanan.
Nakita ko namang nandun nga si Manuel at kausap si mommy.
"Kagabi ko nga lang rin nalaman na may boyfeiend na ang baby namin. Alam mo na nakita ko sa fb hihi." -Mommy
"Ah ganun po ba Mrs. De Vera. Kahapon ko lang rin naman po kasi siya sina---"
Pinutol ko na ang sasabihin niya kasi alam ko na ang kasunod niyan.
"Oh Manuel nandito ka pala." Tumakbo ako palapit sa kanya at saka ko siya niyakap. Akala ko magugulat siya pero wala pa rin siyang reaksyon.
"Di ka naman nagsabi para sana maaga ako nagising. Nakakahiya naman sayo. Oh Mhie! Nakita niyo na pala po si Manuel. Boyfriend ko nga pala po ^_^" Humiwalay naman ako sa pagkakayakap ko sa kanya. Pero takte ambanguuu niya *u*
"Kelan pa baby?"
"Uh kahapon lang po mommy. Kahapon ko lang po siya sinagot. Hehe"
"Actually Mrs. De Vera ako pa ang suma---"
"Mhie preparan mo muna kami ng breakfast kasi nagugutom na ang boyfiee ko hehe."
"Ah ganun ba sige baby. Magbihis ka na rin muna at nakasando ka pa oh." Nang sigurado na kong pumasok na si mommy sa kusina hinarap ko naman si Manuel at saka ko nilagay yung isa kong kamay sa bewang ko.
"Langya ka talaga! Papahiya mo pa ko kay mommy!"
"Why? Isn't it the truth?"
"Malamang yun yung totoo pero sikreto na natin yun!"
"Why?"
"Because I said so! Pati wag mo kong iniingle ingles jan baka makatay kita ng buhay."
"Paano mo kakatayin kung patay na? Malamag kakatayin lang talaga na buhay."
"HA HA HA. Okay tumawa na ko pwede na ba yun?"
"Actually, it's not a joke."
"Heh! Wag kang sumabat. Jan ka lang bibihis lang ako. Pati pag tinanong ka ulit, ikaw ang nanligaw sakin okeh?!"
Umakyat naman ako sa kwarto ko at saka nagpatong lang ng sweatshirt sa sando na suot ko at saka nagpalit ng shorts. Bumaba rin ako kaagad kasi nga haka kung ano pang masabi niya kay mommy at mabuking pa ko.
Pagkababa ko nakita ko naman siyang nakaupo pa rin at walang imik. Pinansin ko naman yung orasan at nakitang 7 palang. Hmm pwede pa ko magjogging neto.
"Hoy Manuel! Mamaya na tayo magbreakfast jajogging pa ko eh. Wanna come?"
"Don't have any shoes."
"May shoes jan si daddy. Suotin mo na lang. Dali na pag naabutan tayo ni mommy di papayag yun."
Nagsuot na rin ako kaagad ng running shoes at saka lumabas mg bahay. Naging routine ko na ang pagjajogging tuwing weekends, pero syempre kung magigising lang ako ng maaga HAHAHAHA.
Nagjogging naman kami ng walang pansinang dalawa ni Manuel. Di talaga niya ko trip pansinin okay kaya masanay na kayo.
Nang napagod ako umupo ako sa pinakamalapit na bench at napansin kong napaupo nalang rin si Manuel.
