အစအဆံုးျမင္လိုက္ရသူကေတာ့ LuLu
LuLu pov: Hun Luေလ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကုိျမင္လိုက္ရတာ Hun ကုိအရမ္းသတိရတာပဲ။Hun သိလား Luေလ Hun ကုိအရမ္းခ်စ္တယ္။ Hun ကေတာ့ Lu့ကုိမုန္းသြားျပီဆို။ Hun Lu ေတာင္းပန္ပါတယ္။
Lu ့ရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚကုိ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ျဖတ္သန္းသြားသည္။
ေဆးရံုအခန္းေလးထဲမွာ Lu့ရဲ႕ ငုိေၾကြးသံေလးကုိ ဘယ္သူမွမၾကားႏိုင္ခ့ဲပါ။Yeol Baek ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိကုိင္ရင္း နမ္းလိုက္သည္။
ေနာက္ေန႔ မနက္ ေစာေစာ Baek နိုးလာျပီး Yeol အေၾကာင္းစုံရွင္းျပလိုက္သည္။
Yeol: Baek ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
Baek: ဟင့္ ဟင့္ T_T wuri Yeollie Miyanae! နာသြားလား။Min Haeyeong အစုတ္ပလုတ္မ။ သူမ်ား အရိုးေလးကို ျဗဲ။ Baek ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အရမ္းနာသြားတာလားဟင္။
Yeol: အင္း ။
Baek: Baek ဘာလုပ္ေပးရမလဲ
Yeol: ဒီေနရာကုိ အာဘြားေပး
Baek: Yeolေနာ္
Yeol: အား
Baek: Wae??
Yeol: ဒီေနရာက အရမ္းနာေနတယ္။
Yeol သူ႔ပါးကုိ လက္ညိဳးထိုးျပီး ေျပာေနတယ္။
Baek: အာဘြား အာဘြား
Yeol: ဟဲဟဲ
LuLu: အဟန္း အဟန္း။ ငါရွိေသးတယ္။ သတိလဲထားအံုး။
Baek: Lu သြားေတာ့မလား။
Lu: အင္း
Yeol; သတိထားေနာ္။
Lu: အင္းပါ။
Lu Hun ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတုန္း Hun ကတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုလုိက္ျပီး ဒုကၡေပးတယ္။ရံုးပ်က္ရင္လည္း ဆူေငါက္ေသးသည္။Lu က အျမဲတမ္းလုပ္ေနရေတာ့ ေရာဂါအခံ လည္း ရွိေသးသည္။ ေန႔တိုင္းလဲ ေသြးေတြ လွ်ံ မလွံ်ရင္ အန္သည္။ Baek တို႔လည္း မၾကည့္ရက္ေတာ့။ သြားေျပာျပန္လွ်င္လည္း သူျပန္ေျဖတာတစ္ခုတည္း။ သူ Hun အတြက္ေနာက္ဆံုးလုပ္ေပးႏိုင္တာေလးကုိ လုပ္ေပးေနတာပါ လို႕ျပန္ေျဖတယ္။ဆရာဝန္က တားလဲမရ။ ေန႔ဆို တစ္ေနကုန္ ရံုးမွာ။ ညဆို ေဆးရံုမွာ မအိပ္ဘဲ အလုပ္ေတြထိုင္လုပ္ေနတာ။ ဒါေတြကို Hun မွမသိတာ။အခုလည္း
