Hun: LuLu!!!!
LuLu ကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက်ေနသည္။
LuLu: Oh Sehun! နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ။ Company မွာ project ပ်က္သြားလို႔ အလုပ္မ်ားေနမွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား
Hun: LuLu! မညာပါနဲ႔ေတာ့ဟာ။ Hun အျပင္မွာ အကုန္ၾကားျပီးျပီ
LuLu: ငါ ဘာမွညာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။နင့္ကုိ ဟန္ျမစ္နားမွာေျပာခ့ဲတ့ဲစကား အကုန္ပဲ။ ငါ……ငါ နင့္ကုိမုန္းတယ္။
အ့ဲဒီအခိ်န္ Kai ျပန္လာကာ
Kai: LuLu Dr ကေျပာလိုက္တယ္။ျခင္ဆီတူတ့ဲသူေတြ႔ျပီတ့ဲ…………Sehun!!!
Soo:Kai!!!
Kai: miya !! Lu Sehun ရွိမွန္းမသိလို႔ပါ
Hun:မင္းတို႔ငါ့ကုိ ဘာေတြဖံုးကြယ္ထားတာလဲ။ ငါတစ္ေယာက္ပဲမသိတာလား။LuLu ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။
LuLu:ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။နင္ျပန္ပါေတာ့။
Baek: Lu နင္ေျပာသင့္ျပီ
Yeol:Lu နင္ Sehun ကုိမသနားဘူးလား။
Chen:ေျပာလိုက္ပါေတာ့ဟာ
Hun:ဘာေတြျဖစ္တာလဲ
LuLu:Arrnyi!!! နင္ျပန္ေတာ့…………ျပန္ေတာ့လို႔ေျပာေနတယ္ေလ!!!!
Soo: LuLuက.…………
Kai: soo!!
Soo: Lu နင္က ငါ့သူငယ္ခ်င္းပါ။ နင္ခံစားေနရတာ ငါမၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူး။ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကတိဖ်က္ခ့ဲမိလို႔။ Sehun Luက တကယ္ေတာ့ ေသြး……ေသြးကင္ဆာျဖစ္ေနတာ။
Hun:ဘာ!!!!!!!!!
LuLu: T_T
Hun LuLu့ကုတင္နားကုိေလွ်ာက္လာျပီး LuLu ေရွ႔မွာ ရပ္လိုက္တယ္။Lu့ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ငုံ႕ၾကည့္ျပီး (Luက ေအာက္ငုံ႔ျပီးငုိေနတာေလ)
Hun:Lu………Lu အ့ဲ……အ့ဲဒါ အ……အမွန္ေတြလား။ Arrnyi………Arrnyi!! Lu့မွာ ဒီလို ……ဒီလိုေရာဂါ ဘာ……ဘာျဖစ္လို႔
LuLu:Miyanae Hun!!!! LuLu မွားသြားပါတယ္။ဒီလိုလုပ္မွ Hun တို႔ ခံစားရတာ သက္သာမယ္လို႔ထင္ခ့ဲမိလို႔ပါ။
Hun: Arrnyi!! ငါ မယုံဘူး။မင္းတို႔ ငါ့ကုိညာေနတာ
Hun ေနာက္ကုိ တျဖည္းျဖည္းဆုတ္သြားတယ္။နံရံနဲ႔ ထိမိေတာ့ မွီခ်လိုက္တယ္။
