Black Smoke

2.Bölüm

Şekilsiz gölgeler yanımdan geçerken yavaş yavaş onları izliyordum. Sanki ruhumu içlerine çekiyorlardı. Ama ne önemi vardı ki ? zaten dibi olmayan bir uçurumdaydım ve günler geçtikçe daha da aşağı çekiliyordum.

-**Gitme !**-

-**Harry orada mısın ?**-

Geçmiş aklıma geldikçe gözlerimi kapadım ve kafamı dizime yasladım.Dizlerimi kendime çekip kollarımı bacaklarıma sarmışken ileri geri hareket ediyordum. Bunu bilinçi yapıyordum. Gölgeler gidiyordu ve ben rahatlıyordum. Bu gölgeler beni mutsuz etmeye çalışırken aynı zamanda deli olmamı da istemiyorlardı. 

-**Koşarak Harry'nin yanına gittim ve oyun parkındaki küçük çocukları umursamadan Harry'nin üstüne atladım. Çok geçmeden beni etrafında döndürürken mutlu olduğumu hissediyordum.**-

Geçmiş aklıma gelince buruk bir gülümsemeyle aynadaki yansımamı izledim. O zaman mutluydum. Mutluluk bütün vücuduma işlemiş gibi hissediyordum o zamanlar.

-**Daisy**-

Harry'nin adımı söylemesi...

-**Kimdi o herif Daisy ?**-

-**Belkide normal bir kız olduğunda tekrar görüşürüz Daisy**"

Artık ağlamam durmuştu. Ağlamayacaktım.Belkide Harry'le tanışmadan önceki normal , depresif olmayan halime geri dönerdim. Arkadaşlarıma daha çok vakit ayırır , alışverişe giderdim.

Son kez aynadaki yansımama baktım. Bunu son kez yapacağıma dair kendime söz verdim ve sigara kutusunu açtım. İçinden uzun siyah sigaramı çıkarırken gölgelerin yokoluşunu izledim. Sigarayı dudaklarıma götürdükten sonra ucunu pencereden gelen havaya karşı önleyerek yaktım. Rüzgardan dolayı dumanların hepsi başka tarafa savrulurken sadece izlemekle yetindim.

-HARRY-

-**Belkide normal bir kız olduğunda tekrar görüşürüz Daisy**"

Ağzımdan bu kelimenin çıktığına tekrardan küfür ettim. Daisy kırılgan bir kızdı ve acaba şuan ne haldeydi ? Öldümü onu bile bilmiyordum. Tırnaklarımı kemirirken hışımla ayağı kalktım ve elimi saçlarımın arasından geçirdim.Onun yanına gidemezdim. Benim bir gururum vardı ve bu gururu yıkamazdım. Yada yıkabilirmiydim ?

"Dostum artık onun yanına gitmelisin."

Siktiğimin gururunu kes artık"

Zayn ve Liam homurdanırken yumruğumu sıktım.

"O siktiğimin herifini hemen bana bulun."

"Harry bulunursak gerçekten bu son olur."

"Umurumda mı ?" diye çıkıştığımda Zayn ellerini havaya kaldırdı ve odadan çıktı. Liam onaylamaz homurtular çıkarırken koltuğa bir tekme daha savurdum. Sağ gözümün yanında bir acı hissederken kafam sol tarafa düştü.

"Kendine gel" Liam tükürük saçarak bağırdığında koltuğa oturdum. Sanırım hak etmiştim.

-DAİSY-

Emma'yı aradağımda sesimin çok kötü olduğunu söyleyip kendini zorla bizim evimize davet ettirmişti. 

Eve geldiğinde elinde birsürü çikolata olduğunu görmüştüm.

"Daisy emin ol sigarayla depresyona girmektense çikolatayla depresyona girmek daha iyidir."

"Hayır kesinlikle öyle değil."

"Birgün o siyah sigaraların hepsini parçalayacağım." 

Cümlenin sonunu beklemeden ağzımdan bir 'Hah' çıkmıştı.

"Bunu yapmaya cesaret edemessin Emma"

"Öylemi ?" dediğinde Emma'daki deli cesaretini hatırladım. Beynimde kelimeler yerine otururken aynı hızda ayağı kalktım ve sigara kutusunun olduğu yere koştum. Koşarken olucakları göz önünde bulundurarak gülümsedim. Yakalamaç gibiydi.

Sigara kutusunun olduğu sehpanın önüne geçerek almasını engelledim.

Sonunda beni gıdıklamaya başladığında ilk defa yineden mutlu olduğumu hissetmiştim. Emma beni seven tek kişiydi.

O benim tüm varlığımdı. Kardeşim öldüğünde bile yanımda olup beni bırakmayan tek kişiydi.

Ve ben artık bu depresif halimden çıkıp benliğime kavuşmak istiyordum.

Yeniden Daisy Miller olmak istiyordum.