Çapkın Kız

4.

Ayağımdaki hafif sızıyla uyandım. Etrafa göz gezdirince dün gece olanları hatırladım. Çağlar, Deniz ve Melisa karşıdaki koltukta oturuyorlardı. Uyandığımı görünce Melisa yanıma geldi ve "İyi misin ?" Diye sordu.

"İyiyim hadi gidelim artık."
"Tamam ben doktoru çağırayım." Diyerek odadan ayrıldı.

Çağlar'a ufak bir teşekkür ettim.

"Sorun değil. Kimden kaçıyordun ?"

"Bak Mert yani erkek arkadaşım. Barda bazı şeyler oldu bende kaçtım. Ne olduğunu anlatmayacağım, boşuna zorlama."

"Tamam, zorlamam."

Biraz sonra Melisa doktorla birlikte içeriye girdi.

"Nasıl hissediyorsun ?"

"Ufak bir sızı var onun dışında iyiyim. Artık eve gidebilir miyim ?"

"Hemşire sargı bezini değiştirsin sonra gidebilirsin. Geçmiş olsun." Diyerek doktor odadan ayrıldı.

Hemşire geldi ve sargı bezimi değiştirdi.

Melisa ve Çağların yardımıyla ayağa kalktım ve Melisa'nın arabasına doğru ilerledim.

Arabaya binince Çağlar ; "Geçmiş olsun Merve." Diyerek kendi arabasına doğru ilerledi. Melisa şoför koltuğuna oturunca "Neler oldu ? Hemen anlatıyorsun !

"Mert sarhoş oldu ve taciz etmeye kalktı ben de kaçtım sonra ayağıma cam battı." Dedim ruhsuzca.

"Nasıl hissediyorsun ?"

"Bilmiyorum." Dedim.

Telefonumu elime aldım. Mert'ten birçok mesaj gelmişti. Genelde "Özür dilerim." konulu mesajlardı. Cevap vermedim.

"Ne zırvalıyor yine ?"

"Özür diliyor. "

"Hemen ayrıl ondan, ve bir daha sakın görüşme."

"Haklısın. Hem fazlasıyla sıkılmıştım." Dedim hemen ardından gelen ufak çaplı kahkahamla.

Eve gelince arabayı durdurdu ve merdivenlerden çıkmama yardım etti.

Telefonumun zil sesi kulaklarımı doldururken hafifçe gözlerimi araladım. Tanımadığım bir numaraydı.

"Nasılsın ?" Ses karşısında afallasam da Çağlar olduğunu anlamam fazla sürmedi.

"Çağlar. Numaramı nerden buldun? "

"Fazla zor olmadı. Neyse iyi misin ?"

"Aslında eve gelir gelmez uyumuşum. Sızı yok denecek kadar az."

"Kapıyı açabilirsin o zaman." Dedi. Tahmin edebiliyordum, şu an gülümsüyordu.

Odamdaydık.
...
"Peki Beste ?"

"Artık onu istemediğimi farkettim. Aslında hiçbir zaman da istememiştim. Sadece kafamı dağıtmak için çıktım. Onun da beni sevdiğini sanmıyorum zaten. Bunlar sana saçma gelebilir. Ama unutmam gerekiyordu."

"Hayır öyle düşünmüyorum. Hatta bende öyleyim. Ve birden fazla sevgilim var." Bunu söylediğim anda gözlerime bakmaya başladı. Sinirli gibiydi.

Bu kadar basit olamazsın.

Küçük bir kahkaha attı. Gözlerine baktığımda öfkeden eser yoktu.

"Ne için kafanı dağıtman gerekiyordu ?"

"Annem o ben küçükken ölmüş. Yani öyle diyorlar. Bundan birkaç yıl önce telefonume mesaj gelmişti. "Anneni görmek istiyorsan her hafta gittiğin pizzacıya gel."

Oraya gittiğimde Emre ve sevgilisini gördüm. Kahkaha atıyorlardı. Emre benim çocukluk arkadaşım. Her hafta kesinlikle o pizzacıya giderdik. Annemi biliyordu. Hiçbir şey demeden oradan ayrıldım. O an iliklerime kadar çaresiz hissettim Merve. Canım çok yanmıştı."

Kendimden beklemediğim bir hareketle ona sıkıca sarıldım. Oda sarıldı. Gülümsüyordüm.

"Sen istediğin sürece o seninle yaşayacak Çağlar, inan bana. Hem kesin bir şey yok ben onu göreceğini hissediyorum ve genelde yanılmam."

Bu sefer o bana sarıldı. Ben de ona sarıldım. Onun da sevgiye ihtiyacı vardı. Tıpkı benim gibi.