chapter 5

42 5 0
                                    


Pakiramdam ko  ang tagal ko ng  nanatili rito kahit na apat na araw palang naman. Nagkukulong lang ako sa silid. Minsan ay kinakain ko ang pagkaing dinadala nila minsan ay hindi. I don't have a choice but to eat. I have to live for my mom.

Nanatili akong nakatitig sa nakabukas na bintana kahit na narinig ko na ang sunod sunod napagkatok sa pinto. I can't take my eyes  on the moon above.

"I'll come in, young lady." Boses iyon ng babae.

Bumukas ang pinto. Narinig ko ang kaniyang mga hakbang papasok.

"Young lady, the young master wants to eat with you." 

"I don't want to." Malamig na sambit ko.

"Tell him I'm not hungry." Nilingon ko siya. Nakayuko siya malapit sa pinto. Ilang ulit na niya akong niyaya ngunit palagi akong umaayaw. Naghihintay ako ng pwede niyang gawin sa akin dahil sa hindi ko pagsunod sa gusto niya.

"Yes Young lady." Lumabas siya saka sinara ang pinto.

Dahan dahang bumukas ang malaking aparador sa gilid kaya naman napunta ang tingin ko ruon. Nagulat ako ng may makita akong batang lalaki na nakaupo ruon at may hawak na maliit na kopita. Kahit medyo madilim ay kitang kita ko ang mukha niya.

"Why don't you give him a chance?" Maliit na boses na sambit niya saka lumingon sa akin.

"Sino ka? Anong ginagawa mo rito?" 

Tumayo siya at lumabas saka naglakad patungo sa gilid ng kama ko. Pinagpagan niya pa ang kaniyang suot. He has a gray hair, a tantalizing eyes, a cute little nose and a red lips.Ang liit niya lang.

"I'm Cleon, young lady." Inabot nito ang kamay ko saka hinalikan. Bigla naman akong namangha sa ginawa niya. He looks like a kid but he acted like a real gentleman.

"How old are you?" I asked curiously. Napakamot siya sa kaniyang ulo. His red lips protruded.

"I'm...4999  years old, young lady." He replied.

Nanlaki ang mata ko. "You're that old? But why are you---

"It's a long story." He cut me off.

I almost forgot that he was also a vampire. Mahaba ang buhay ng mga bampira. They can live a thousands of years if they want to while human life was very short, well not for me. Madaling mamatay ang mga tao.

"Now will you please answer my question? Why don't you give him a chance?" 

Umiwas ako ng tingin sa kaniya. He looks like a curious child asking a lot of things to a grown up woman.

Umupo siya sa kama.Nakabitin ang mga paa sa baba. Humarap siya sa akin.

"He seemed nice." He uttered then take a sip on his  pouch.

"No, he's not." Kontra ko.

"Maybe but you'll never know him fully unless you try."

Mukha talaga siyang matanda kung magsalita pero matanda na talaga siya sa edad.

"What do you want me to do then? I'm afraid of him. He is scary. He is cold and very aloof. Sino namang tao ang gustong makilala siya?"

"Give him a try. He was just lost and lack of attention."

Hindi ko namalayang nakangiti na pala ako habang pinagmamasdan siyang nagsasalita.

"I'll be dead if he knew this." He murmured.

Mabilis kong itinikom ang bibig ko ng maintindihan ang sinabi niya.

"Get dress, I'll tour you around the castle." Hinawakan niya ako sa kamay saka hinila patungo sa aparador.

The Beast's Bride Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon