ရိပေါ်အခန်းပြင်ထွက်လာတော့အခန်းဘေးနားမှာထိုင်pစောင့်နေစစ်ကျွေးကိုခေါ်pဆေးရုံခေါင်မိုးထပ်ကိုတက်လာခဲ့တော့တယ်
ခေါ်မိုးထပ်ရောက်တာတောင်ဘာမှမပြောပဲမျက်လုံးမှိတ်pတိုက်ခတ်လာတဲ့လေရဲ့အရသာကိုခံစားနေတဲ့bossကြောင့်သူ့ဘက်ကသာစကားစရန်ကြံလိုက်တော့တယ်
"Bos..."
စကားမဆုံးသေးပြောလာတဲ့bossကြောင့်အသာငြိမ်နေလိုက်တော့တယ်
"စစ်ကျွေး......တစ်ခါတစ်လေချုပ်နှောင်မှုတွေမရှိဘဲလွတ်လပ်စွာပြန်သွားချင်မိတယ်...ဒါမဲ့နှလုံးသာကမရဘူးဖစ်နေတယ်"
စစ်ကျွေးbossစကားတွေကိုသိပ်နာမလည်ဘူး
"ဟက်...ကျန့်နိုးလာလို့ငါအရမ်းပျော်တာပဲစစ်ကျွေးမင်းလဲသိမှာပေါ့သူနိုးလာဖို့ငါဘယ်လောက်မျှော်လင့်ခဲ့လဲဆိုတာ"
"ကျွန်တော်သိပါတယ်boss"
"ဒါပေမဲ့...သူကအတိတ်မေ့သွားတယ်အဲ့တာကငါ့ကိုအခွင့်အရေးပေးလိုက်သလိုပဲသူကိုပိုင်ဆိုင်ဖို့"
"ဟမ်...bossဘာကိုဆိုလိုချင်တာ..."
"ငါသူကိုသူရဲ့ယောကျာ်းလို့ပြောလိုက်တယ်....သူကတော့ငါပြောသမျှယုံနေတယ်တကယ်လို့တကယ်လို့များသူသာအတိတ်ကိုပြန်မှတ်မိရင်ငါဘယ်လိုဘယ်လို" ရိပေါ်တားဆီးမရစွာစီးကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကြောင့်အမြင်တွေကလဲဝေ့ဝါးလာတယ်
စစ်ကျွေးbossရဲ့ပြိုလဲနေတဲ့ပုံကိုကြည့်pနာကျင်ရတာအမှန်ပဲ
"Bossရယ်...စိတ်ထိန်းပါ....သူမမှတ်မိနိုင်ပါဘူး"
ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေကျလာတဲ့bossကိုထိန်းလိုက်တော့မျက်ရည်တွေနဲ့သူကိုကြည့်လာp
"စစ်ကျွေးမင်းသိလားပိုင်ဆိုင်pမှလက်လွှတ်ရတာအရမ်းခံစားရတယ်ဆိုတာအဲ့လိုတစ်နေ့နေ့လက်လွှတ်ရမှန်းသိနေတာတောင်မှငါဆွဲထားနေမိတယ်အစထဲကဘာမှမသက်ဆိုင်တဲ့ဆီနဲ့ရေလိုဖစ်နေတဲ့အရာကိုငါကပေါင်းစည်းချင်နေမိတယ်ငါလုပ်ရက်ကမှန်လားမှားလားဆိုတာငါမသိဘူးဒါမဲ့ငါသူကိုလက်မလွှတ်နိုင်ဘူးစစ်ကျွေးငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"
