Larry Stylinson

Cancer?!

Veel leesplezier weer!! Xx.

Harry pov-

Tijdens het vrijen kreeg ik akelige steken in mijn rug. Ik weet niet wat het was maar het voelt nie fijn! "Lou? Kunnen we heel eventjes langs het ziekenhuis?" Vroeg ik wrijvend over mijn rug. "Hoezo?" Vroeg hij. "Ik heb steken in mijn rug." Zei ik pijnlijk. Louis' ogen werden groot en hij trok me meteen naar buiten. We vroegen om een taxi die ons bracht naar het ziekenhuis.

Eenmaal in het ziekenhuis kregen we voorang. "Meneer Styles, waar heeft u last van?" Vroeg de dokter. "Ik heb pijnlijke steken in mijn rug." Zei ik droog. "Oke, we gaan even een foto maken en dan kunnen we binnen een uur zien wat het is. Oke?" Vroeg de dokter. Ik knikte en stond op. Ik voelde weer een steek en kreunde zachtjes. We liepen naar de ruimte voor een foto.

"Oke, u moet heel stil blijven liggen." Zei hij serieus. Ik knikte braaf en ging liggen. Ik zag een kleine flits en daarna mocht ik weer gaan zitten en bewegen. "Oke, u kunt nu even wat eten en dan komt u over een uur weer terug hierheen oke?" Vroeg hij. "Okidoki! Doei!" Zei ik en zwaaide.

We zaten in de eetruimte. Ik had een simpele tosti en Louis wilde niks eten. "Wat is er Lou? Je bent zo off.." Zei ik. Hij keek me aan met dikke tranen in zijn ogen. "Wow, Lou wat is er?!" Vroeg ik geschrokken. "Wat voelde je precies bij die steken?" Vroeg hij snikkend. "Gewoon.. steken, kramp. Alsof het word samengeknepen." Zei ik schouderophalend. Louis legde zijn gezicht in zijn handen en begon te huilen.

*1 uur later*

We zaten in de kamer waar we de uitslag te horen kregen. "Meneer Styles... ik heb helaas slecht nieuws voor u..." Zei hij zuchtend. "Wat dan??" Vroeg ik geschrokken. "U heeft... kanker." Zei hij. Even stond de wereld stil... ik hoorde niks meer. Ik zag geen beeld meer, alleen maar wit. Het enige waar ik nu nog aan dacht was... de dood. Na een minuutje zag ik alles weer. Ik keek naast me en Louis zat te huilen. "Het is kwaadaardig." Zei de dokter en liet me de foto zien. Hij legde me dingen uit enzo maar dat verstond ik niet. Het enige wat ik verstond was dat ik 45% kans had op overleving. Minder dan de helft dus. "H-hazz... ik wil je niet kwijt!!" Huilde Louis. "Je raakt me niet kwijt, dat beloof ik je!!" Zei ik. "Meneer Styles, misschien is het beter als u in het ziekenhuis blijft." Zei hij en ik knikte. "Informeer jij de rest??" Vroeg ik aan Louis die knikte en meteen opstond en wegliep. "U gaat me toch wel genezen? Niet voor mezelf, maar voor Louis." Zei ik snikkend. "Ik ga mijn best doen." Zei hij.

Sorry voor dit slechte hoofdstuk!! Oke nu neem ik even een break van 1 uur. Even wat inspiratie opbouwen;). Nou doegg! Xx Rachel.