Larry Stylinson

Kroatië ~3~

Nieuw hoofdstukje!! Ik moest vandaag nablijven en ik heb strafwerk:'D. Oopss... Maarja die docent is altijd chagrijnig dus ja. Veel leesplezier!!! Xx

Nik pov-

Ik werd wakker en ik lag in de warme, veilige armen van Niall. Ik hou zo veel van hem!! Ik keek naar zijn mooie lippen. Zijn mond staat een klein stukje open. "Niet staren!!" Riep hij ineens en begon me heftig te kietelen. Ik schaterde het uit. "N-nee Niall s-tohoooppp HAHAHAHAHAHAHAHA!!!" Schreeuwde ik. Hij ging alleen maar door totdat de deurbel ging. Ik liep er naartoe en deed de deur open. Er stond een meisje van ongeveer mijn leeftijd. "Uhmm... hai! Is Niall hier misschien??" Vroeg ze. Een jaloers gevoel kwam binnen in me. Niall stond nu naast me. "Roos??" Vroeg hij verward. "Niallerrr!!!!!" Riep ze en trok hem in een knuffel. "Uhmm... wow.. wat is dit??" Vroeg ik. "Niall is mijn vriendje." Zei Roos. "Wat?! Niet!! Niall is mijn vriendje!!" Zei ik boos en ik gaf haar een klap in haar gezicht. Ik schrok van mezelf. Ik keek Niall verdrietig aan en rende naar mijn slaapkamer.

Waarom gaat altijd alles fout in mijn leven?! Eenmaal binnen in mijn kamer begon ik keihard te huilen. Ik deed het laatje open van de kast. Ik pakte het mesje en begon mezelf te snijden. Het luchtte heel erg op. Ik had super veel pijn maar ik bleef doorsnijden. Totdat ik bij mijn polsen kwam. Zal ik het doen?? Mijn leven is toch al niks meer waard... zonder ook maar aan iemand na te denken zette ik het mes bij mijn pols en sneed. Ik liet het mesje vallen en alles werd zwart...

Niall pov-

"Roos, verdomme!! Ik had het uitgemaakt met je!! Nik is nu mijn vriendin, ik houd zielsveel van haar!! Rot op!!" Schreeuw ik tegen haar. Ze kijkt teleurgesteld naar beneden en loopt dan het huis uit. Ik ren naar boven en klop op de deur. "Nik??" Vroeg ik. Geen antwoord. Ik keek of de deur open was. Gelukkig wel. Ik deed hem open en daar lag ze. Met veel bloed op haar arm en een doorgesnede pols. Ik rende naar haar toe. "NIK!! NEE BLIJF BIJ ME!! PLEASE?!" Schreeuwde ik. Louis kwam binnenrennen. "Nik!!" Riep hij. Hij greep naar zijn telefoon en belde 112. "J-ja.. h-hallo, een v-vriendin van me heeft haar p-polsen door ge-gesneden." Stotterde Louis. Hij zag witjes. "Ze mag niet weggaan nu." Zei Louis huilend. Harry kwam binnen. "What the fuck is hier aan de... NIK!!!" Schreeuwde hij. Ik hoorde de deurbel en Harry rendr ernaartoe.

Hij kwam terug met dokters en zusters. Ik werd weggeduwd.

Eenmaal in de ambulance zakte ik door. Mijn meisje... misschien wel dood!! Door mij!! HET IS MIJN EIGEN FUCKING SCHULD!! Ik sloeg mezelf. "Ni... rustig." Zei Louis. Ik knikte langzaam.

Nik werd eruit getild en ik liep naast haar bed mee. Eenmaal voor de deur van de operatie kamer moest ik weg. We zaten nu in de wachtkamer. Wachtend op goed nieuws of slecht nieuws. Als Nik nu sterft... kan ik dat mezelf never nooit meer vergeven... Louis wreef over mijn rug. "Het komt goed... dat beloof ik je!" Zei Louis. Ik glimlachte zwakjes. De dokter kwam aanlopen. "Ze heeft het nog net gered." Zei hij. Ik sprong op van blijdschap. "En wees gerust, de baby is nog gezond!" Zei hij erachteraan. "YESS!! Wacht wat?! D-de Baby?!?!" Vroeg ik verward. De dokter knikte en we moesten meelopen. Nik lag daar met haar ogen gesloten en er lag een klein mini mensje naast haar. Ik schrok. Nik werd langzaam wakker en keek gelijk schamend weg. "N-nik... van wie i-is die b-baby??" Vroeg ik. Ze begon te huilen. "Ik heb het je nog nooit verteld Ni.... m-maar ik ben v-verkracht..." Zei ze. "WAT?! DOOR WIE!!!" Schreeuwde ik. "Weet ik niet... het spijt me zo!" Zei ze. "Geeft niet lieff... jij kan hier niks aan doen!" Zei ik. Ze glimlachte zwakjes en keek naar de baby. "Zullen we hem weg doen? Of houden?" Vroeg ze. "Een baby doe je niet weg... houden?" Vroeg ik terwijl mijn vinger over de zachte plukjes haar gingen. "Ja, dat dacht ik ook al. Het is trouwens een jongen." Zei ze. "Hoe gaan we hem noemen?" Vroeg ik. "Mag Louis de naam verzinnen? Door hem is eigenlijk dit allemaal gebeurt." Zei ze. Ik knikte. "Lou... wil jij de naam bedenken??" Vroeg ze voorzichtig. Louis' ogen werden groot. "MAAR NATUURLIJK WIL IK DAT!!" Riep hij blij. "Wat dacht je van... Niak??" Zei Louis. Ik kreeg een glimlach en Nik ook. "Prachtig!! En dat is ook gelijk onze ship-naam." Knipoogde ik.

"Hallo mevrouw Bloem. Ik zie dat u al kennis heeft gemaakt met de baby? Hoe gaat hij heten?" Vroeg de dokter. "Héé!! Dokter Smith!! Lang niet meer gezien!!" Zei Louis. "Ah.. Meneer Tomlinson.." Zei hij chagrijnig. "Hij gaat Niak heten." Zei ik. Dokter Smith glimlachte en liep weer weg. "Louis... mogen Nik en ik even privé? Ik moet met haar praten." Zei ik. Nik keek me bezorgt aan. Toen Louis weg was begon Nik al te snikken. "Niall... je wilt het gaan uitmaken hè?" Vroeg ze bang. "Wat?! Nee! Tuurlijk niet!! Je bent mijn meisje!!" Zei ik blozend. "Waarom wilde je... Z-zelfm-moord p-plegen?" Vroeg ik. "Nou misschien omdat ik dacht dat jij en die ene Roos iets hadden en omdat mijn hele familie naar de KLOTE is!!" Zei ze bot. "Ik had het allang met Roos uitgemaakt maar zij dacht dat we nog verder konden... NOT!!" Zei ik. Nik keek verdrietig naar beneden. "N-niall.. het spijt me... m-maar misschien is het beter dat we even afstand van elkaar doen... je gooit je hele leven om alleen om mij een plezier te doen!" Zei ze. W-wat?? Is het nou u-uit???? "Nik.. zeg dit nou niet!" Zei ik huilend. "Niall sorry echt... maar ik maak het uit.. niet voor eeuwig maar voor een lange tijd..." Zei ze droevig. Ik brak. Mijn hart was kapot en ik rende de deuren uit. Ik botste tegen Louis aan maar liep gewoon weer stevig door. Weg van deze tyfus wereld!!! Eenmaal buiten trok ik het niet meer. Ik begon te schreeuwen en te huilen. Ik schopte tegen auto's aan en sloeg een paar mensen die boos op me werden. Louis kwam naar me toe rennen. "Ssshhtt...." Zei hij geruststellend.

Nik pov-

Niak was officieel voorbij. Ik kan Niall dit niet aandoen! Een fucking baby!! Ik ben een waardeloos kut kind! Waarom was die verdomme zelfmoordpoging niet gelukt!! Wat een kut vakantie is dit zeg!! "Goed nieuws mevrouw Bloem! U mag naar huis." Zei de dokter. Ik gaf hem een chagrijnige blik en knikte daarna. Ik stond op om mijn spullen en Niak te pakken.

Ik liep door de gangen. Eenmaal bij de schuifdeuren zag ik door het raam Niall huilend op de grond en Louis naast hem. Mijn hart brak in duizend stukjes. Heb ik dit veroorzaakt?? Ik rende naar buiten. Ik stond stil minimaal 5 meter voor ze. "Niall..." Zei ik. Hij draaide zich om en stond op. Ik begon keihard te huilen en hij rende naar me toe. Hij pakte de spullen en zette ze op de grond neer. Hij gaf me een stevige knuffel. Het is duidelijk... ik kan niet zonder hem!! Dat is onmogelijk.. Maar alsnog.. ik verknal zijn leven. Ik trok me weg uit de knuffel. "Niall... dit leven wil jij niet met mij!" Zeg ik. "Dat wil ik wel!" Zei hij. Ik schudde nee. Ik pakte mijn spullen en Niak en wilde weglopen. Maar Niall hield me tegen. Hij kuste me. Ik begon weer te huilen. "Het spijt me... Niall ik kan niet zonder je!" Zei ik huilend. "Ik kan ook niet zonder jou!!" Zei hij. "Is het weer aan?" Vroeg hij. Ik knikte snel en we gaven elkaar nog een dikke knuffel.

Eenmaal thuis was het half 10. Best laat en ik ben fucking moe!! "Guys and Girls ik ga slapen!! Goodnight!!" Zei ik en liep naar boven. Ik trok mijn kleren aan en deed mijn pyjama aan. Ik verstopte me in de dekens. Opweg naar een droomloze droom.

Heeii!! Hoop dat hij leuk was:). Lovuall xxx!! Rachel;).