This is an unedited story. Expect grammatical and typographical errors.
Enjoy reading!
-----
03
"Say ahh..."
"Look here... here... up up.."
"Okay, good. Now, breathe. Just your normal breathing..."
I did everything Dr. Faisal told me. It's August 18, may weekly schedule ako. It has been a month since my encounter with Lucas and I haven't talk to him since that day. Not that I want to.
Sabado ngayon at walang pasok. Nasa bahay lang din si papa, si mama naman ay kasama kong nagpacheck up. Pagkatapos nito ay magkikita kami ni Piper sa mall para gumala. Our parents would often let us waste money pero Piper and I doesn't like the idea.
Hindi naman kasi madaling hanapin ang pera.
Hindi ko alam kung bakit wala si Yumi, ang sabi raw ay wala siya sa mood na umalis ng bahay.
"Saan kayo magkikita ni Piper, anak?"
"Sa malapit na mall lang, ma. Maghihintay daw siya sa entrance."
"Mrs. Fuego, I would like to talk to you please."
Tumango ako kay mama nang lumingon ito sa akin, pati na rin sa doktor. Madalas silang nag-uusap na sila lang, parang hindi ako yung may sakit na kailangan ng impormasyon kung anong sakit mayroon ako.
Minutes passed and were on our way to the mall.
"So? How did it go?" Pang-uusisa ni Piper sa check up ko.
"Good. Ikaw? Wala kang check up?"
"Kahapon pa. You know, it's really tiring. Every week may check up, the smell of the hospital is sickening. Mabaho, it makes me feel more ill." Alam ko na yun. Hindi pa rin kami sanay na magpabalik-balik sa ospital. Minsan pa nga naaawa ako sa mga pasyente na nandoon pero like me, alam kong ayaw rin nilang kaawaan.
"Did you eat? 1pm na." I nodded. "Hoy ikaw ha!" And just like that, nagbago na ang mood ni Piper.
"Ikaw Lori naku naku!"
"Ano nanaman? Wala pa nga akong ginagawa-"
"Meron! Napaka secretive mo na sa akin ha. Nagtataydor ka sa best friend mo!"
"Ew stop it! Mukha kang tanga kakaganyan mo. Kadiri Piper!"
"Sasabunutan kita, Lori!"
"Whatever. Ano ba yon?"
Tinitigan niya ako ng matagal na para bang ang laki nga ng kasalanan ko sakanya. Wala naman akong matandaan na maling nagawa ko kasi palagi naman kaming magkasama. What is it this time?
"Titigan mo ako sige, huhulaan ko nalang, Piper. Huhulaan ko."
"You had breakfast with someone last month, sa classroom! Akala mo hindi ko nakita ha, akala mo hindi ko malalaman? Well, news flash sis! I always know."
What?
"Oh my goodness Piper-- that was a freaking month ago! Sobrang late naman ng reaction mo?" Binatukan niya pa ako. Nananakit na ha!
"Ngayon ko lang naalala. Kung hindi pa pumasok sa isip ko edi hindi mo nga sasabihin? Ano? Who was that? Boyfriend mo? Ilang taon? Months pa lang? Siya ba yung naghihintay sa labas? Pero come to think of it-- wala na yung guy na naghihintay. Was that him?"
"Dai please lang, galing akong check up tapos ganyan ibubungad mo. Umagang umaga Piper pero yung stress ko sayo pang gabi na." That was just part of my drama. Of course I would never get stressed over Piper. I mean, sure maingay talaga siya, pangalawa kay Yumi pero she's always got my back. Nagdadrama lang ako everytime I'm stressed keme, to tease her lang.
