Disingenuous Heiress(Formerly My Curtain Girl) [COMPLETED]

Chapter 29- Confusion

Blake's POV

"Spencer"

"Oh Blake, Kumusta na dyan?"

"Nasa morgue na ngayon ang mga bangkay ni Jacky at ng mga kapatid niya. The police are still investigating, di pa rin kasi malaman ang dahilan ng pagsabog na nangyari."

Nandito ako ngayon sa morgue na pinagdalhan ng mga bangkay ni Jacky at ng kapatid niya. Inilayo muna namin si Drake kay Jacky kasi nagsimula na itong magwala. Wala ng mga magulang sina Jacky at dir in namin malaman kung nasaan ang mga kamag-anak nito kaya ako na ang nagpresinta umasikaso ng lahat.

I'm still puzzled about what happened to Jacky and her siblings. Kasasabi lang niya na kung magsasalita sya'y malalagay sa panganib ang buhay nila diba? Hindi naman ito nagsalita sa akin ah, pero bakit pinatay pa rin ito? Deym! Sino ba talaga ang nasalikod ng mga pangyayaring ito? Is it---is it Zoe? No. no. Hindi magagawa ni Pochi ko ito pero pano kung sya nga? Bakit?

"Hello Blake, nandyan ka pa ba?" Ayy kausap ko pa pala si Spencer sa phone. Hehe

"Ahh Oo Spencer. Kumusta na si Drake jan?"

Hayyy kawawang Drake. Alam ko naman kasing mahal na mahal niya si Jacky eh. First time kong makitang pinaglaanan niya ng oras at tingin ang isang babae. Masyado kasi syang mailap. Kaya pala, sya pala ang first love ni Drake at sya rin ang dahilan kung bakit naging mailap ito.

"Ito, nasa private room nagwawala. Pinipigilan ni Zander eh. Nasuntukan na nga itong dalawa. Madami na ring basing na bote dito. Halika na dito para makakita ka ng live show. hahaha"

Wow naman, nagsuntukan na nga at ano pero ito sya nakipagchikahan sa akin. Ibang klasing Spencer.

"Pigilan---"

"Let them be." Talagang walang-"para mailabas ni Drake lahat ng hinanakit niya. Alam mo namang di tayo gaya ng mga babae Blake na iniiyak lang ang sakit ng nararamdaman."

Yeah he's right. Mas napapawi ang sakit pag inilabas ito but not through crying. Ganun kaming mga lalaki. Ayaw namin magpakita ng kahinaan sa iba. Mas pipiliin naming makipagsuntukan kesa umiyak lang sa isang tabi.

"Oh sya, ibababa ko na ito. I-update mo nalang ako jan." Spencer

"Oh sige. Bantayan nyo nalang mabuti yang si Drake. Baka maging Zander the second yan."

"Hahaha. Susuntukin ko rin ito gaya ng ginawa niya kay Zander noon. Oh sige pre. Bye." Aalis na sana ako nang

"Si Jacky?"

"Yohan?" Napakunot ang noo ko nang makita si Yohan. Hilam na rin sa luha ang mata niya. Siguro'y nalaman na rin nya ang mga nangyari pero papaano? Ang bilis naman atang kumalat ng balita.

"Si Jacky! Asan si Jacky?!" naku naman. Pinaalis nga namin dito si Drake kasi naghi-hysterical ito tapos may isa na naman. Tulong Pandey ko. *pout

"An doon" sabay turo ko sa morgue. Nakita kong umiiyak na napadaosdos paupo si Yohan, sinuntok-suntok naman nito ang flr.

"Fvck! Ni-ni di k-ko man lang na-nasabing ma-mahal ko sya!" Yohan

"Mahal mo naman pala ba't di mo sinabi?" sabi ko habang nakatitig sa ceiling ng hospital.

"Ka-kasi alam ko na-namang may ib-iba syang mahal." So mahal pa rin pala ni Jacky si Drake. Haaaayyyy buhay nga naman. "All I can do is to protect her pero fvck! Di ko man lang nagawa!" sinuntok uli niya ang flr. Makita kong dumudugo na rin ang kamay nito pero pinabayaan ko lang sya.

"Baka oras na nga talaga nya Yohan." I sadly smile. Kahit naman di gaano katagal ang samahan namin Jacky tinuring ko rin naman itong kaibigan.

Nilingon ko si Yohan na umiiyak pa rin. "Oh sya Yohan, una na ako. May isang tao pa kasing kagaya mo na nagwawala. Baka maagang susunod ang isang yun."