MISLUKT

Chapter 3

Onderweg naar school besefte ik dat ik straks die ene leuke jongen weer tegenkom. Ineens voel ik me stukken beter. Ik ben al sinds de brugklas verliefd op Dylan. Hij is zo leuk! Zijn mooie bruine ogen... "HE KIJK EENS UIT!" Een witte auto reed langs mijn gezicht voorbij. Ik kon nog net op tijd remmen! Ik stap voorzichtig weer op mijn fiets en rij verder. Mijn maag knort. Ik heb honger. Dat kan ook wel kloppen want ik heb bijna niks gegeten.

Na een kwartier fietsen kom ik op school. Ik zet mijn fiets in het rek en loop naar een groepje "vrienden".
Ik sta er een beetje onzeker bij want ik weet niet waar ze het over hebben. Ineens lopen de meiden naar een paar jongens. Ik wil ze achterna lopen maar ik besef dat ik over 5 minuten in de les moet zijn. Ik loop de school binnen en ik zie mijn klas. Ik wil naar ze toe lopen maar ik weet niet met wie ik moet praten. Ik besluit naar Jill te gaan.

Ineens voel ik een harde klap tegen mijn rug. Ik val met mijn boeken op de grond.

"Sorry! Het spijt me ik zag je niet!"

"Het geeft niks, het gaat wel"
Dat loog ik, al mijn blauwe plekken deden pijn. Ik keek op om te zien wie er over me heen viel en ik schrok

"D-dylan!?!"

"Ja, dat ben ik"

Ik kon het niet geloven! Dylan struikelde over me heen! Ik vergat even alle pijn die ik had.

"Ik moet naar mijn les, Sorry voor dit gedoe. bye!"

Ik blijf daar ongeveer nog 2 minuten zitten tot ik besef dat mijn klas al weg is. Ik ben te laat!
Snel ren ik naar mijn lokaal. Ik klop op de deur en doe hem open.

"Ah daar hebben we Amanda!" riep Sanne

"Was je je nog een aan het optutten om indruk te maken op Dylan?"
De hele klas lachte me uit. Ik voelde een paar tranen opkomen maar ik hield ze in.

"Ga maar op je plek zitten Amanda." zei onze Engelse docent.

Ik ging maar achterin zitten. Alleen....