Soğuk Yıldızlar

Soğuk Yıldızlar-FİNAL

Biliyorum,5-6 bölüm daha geleceğini söylemiştim.Ama bitirme vakti çoktan geldi.İyi okumalar...

(YAZARDAN)

İki gün boyunca Elsa sadece Jack'in omzuna yaslanarak ağladı.Tek bir lokma yiyp içmedi.Üçüncü gün,cenaze için hazırlandı.Hepsi simsiyah giyinmişti.Kilisede,Anna'yı kutsadılar ve ardından kardeşinin bedeni toprakla buluştu.Elsa mezar taşının üstüne şunu yazdırmıştı:

"O bir melekti ve şimdi ait olduğu yerde,Cennet'te."

Kristoff ve Olaf da cenazedeydi.

Kristoff berbat hissediyordu.Onu yeni bulmuşken kaybetmişti.O parıldayan  yeşil gözler,şen şakrak tavırlar artık yoktu.

Olaf da üzgündü.Ama anlamıyordu.İyi insanlar ödüllendirilmez miydi?Hayat güzel değil miydi yoksa?

Jack ve Noel Elsa'nın yanındaydılar.Tavşan insan içine çıkamadığı için gizlenmişti.Chris ve Peri,baş sağlığı dileyen misafirlerle ilgileniyorlardı.

Her şey bok gibiydi,olması gerekenin aksine.

5 Ay Sonra:

(Elsa)

O artık yok.Artık ailemden hiç kimse yok.Beş ayda,kişiliğim ve hayatımda değişmeler oldu.Pek çok hatıranın-kötü hatıranın-olduğu evi sattım.Orayı görmeye dayanamazdım.Jack ile yaşıyorum.Evli bir çift gibiyiz.En azından o var.

Doğum günümü Anna ile kutladım.Yatağının,üzerine çiçekler diktiğim yatağının karşısında ona dertlerimi anlattım.Ona,onu çok sevdiğimi ve onu çok özlediğimi söyledim.

Okul bitti,artık üniversiteye başlayacağız.Hayatım değişti.Ama değişim kaçınılmaz ve güçlü olmak zorundayım.Öyle yapmam gerektiğini hissediyorum.

Koltukta oturuyorum.Jack yanıma oturup dudağımdan öpüyor.Hafifçe gülümsüyorum.

"Sevgilim?"diyor.

"Efendim Sevgilim?"

"Seni neden bu kadar çok seviyorum?"

"Ben seni neden bu kadar çok seviyorum?"

Gülümsüyor.Ancak ne zaman benimle konuşsa,gözündeki endişeyi görüyorum.

Elini tutup sıkıyorum."Toparlanacağım Jack,iyi olacağız.Ve birkeç seneye evleneceğiz.Belki çocuklarımızdan birinin adı Anna olur?"

"Kız olursa,elbette olur."

"Hangi üniversitelere başvuracağız?"

"Summer,Werrington ya da St.Charles."

"Olabilir."diyorum.

Onu ne kadar özlediğimi fark ediyorum.Sıkıca dudağından öpüyorum.O da aynı şekilde karşılık veriyor."Teşekkür ederim."diyorum.Ne demek istediğimi anlıyor.

Ardından beni kucaklayıp,yatak odasına götürüyor.

Uyandığımda,üzerimde hiçbir şey olmadığını fark ediyorum.Jack'e baktığımda onun da durumunun benden farklı olmadığını görüyorum.Geceyi hatırlayınca kan yanaklarıma hücum ediyor.Jack de yavaşça gözlerini açıyor.

"Günaydın."diyor boğuk sesiyle.

"Günaydın."diyorum.

Bana doğru dönüyor.Gözleri vücudumun üzerinde dolaşınca daha fazla kızarıyorum.Yanağımı okşuyor.

"Senin üzülmen haksızlık Kar Tanem."diyor.

"Hayat adil değil Buz Prensim."diyorum.

Derin bir nefes alıyor."Evet,değil."

Ardından konuyu değiştiriyor."Belki başvurularımızı Werrington'a gönderebiliriz.Peri ve Chris de orada okuyacak."

Peri,bir süredir benim en iyi arkadaşım.Zor zamanlarımda yanımdaydı ve bu aramızdaki bağı güçlendirdi.

"Hangi bölümde okuyacaklar?"diye soruyorum.

"Peri Güzel Sanatlar okuyacak,Chris de Arkeoloji istiyor."

"Ya biz?"

"Seni bilmem ama ben hep doktor olmak istemişimdir."

Gülüyorum."Ben de öyle."

"Bizden harika doktorlar olur."

"Kesinlikle!"

"Bugün ne yapalım?"diye soruyor.

"Dışarıya çıkmaya ne dersin?"diyorum.

Kafasını olur anlamında sallıyor.

Ben üzerime kot,mavi tişört ve mavi sporlar geçiriyorum.Ardından kar tanesi kolyemi takıyorum.

O da kot,gri tişört ve gri sporlar giyiyor.Beraber kapıdan çıkıyoruz.Hava oldukça sıcak.Lunaparka gitmekte karar kılıyoruz.

Dönme dolapta en tepede  dururken Jack,"Kar Tanem."diye fısıldıyor.

"Buz Prensim."diye fısıldayıp onu öpüyorum.

20 YIL SONRA

"Anna,Jamie!Peri Teyzeniz,Chris Amca,ikizler ve Blake geldiler!"diye sesleniyorum yukarıya doğru.

"Kocaman oldular."diyor Peri.

"Zaman çok hızlı geçti."diyorum.

Anna hızla aşağıya iniyor.16 yaşında,çok güzel bir kız.Koyu mavi gözleri babasına, çekmiş.Jamie 11 yaşında.Yeşil,parıldayan gözleri bana onu hatırlatıyor.Koyu kumral saçları ile Jack'in önceki haline benziyor.Anna'nın buz gücü var.Jamie nesneleri oynatabiliyor.

İkizlerin isimleri Ariana ve Logan .Ariana saçlarının rengini sürekli değiştiriyor.Logan'ın çok sevimli bir yüzü var.Henüz 15 yaşındalar.Üstelik görünmez olabiliyorlar.

Blake 17 yaşında.Onun Anna için çok uygun olduğunu düşünüyorum.Zeki ve güçlü.Büyü yapabiliyor.Üstelik  mavi gözleri ve sarı  saçlarıyla çok da yakışıklı.

"Merhaba!"diyorlar merdivenlerden inerken Anna ve Jamie.

Anna ve Blake birbirlerine bakıp kızarıyorlar.Jack ile birbirimize bakıp gülüyoruz.Ah bu arada,o kalp cerrahı oldu,ben de beyin cerrahıyım.

İkizler ve Jamie oyun odasına çıkıyorlar.Anna ve Blake bahçedeki salıncağa oturuyorlar.Etrafımdaki manzaraya bakarken gülümsüyorum.

Evet,çok kaybım oldu.Ailem yoktu.Karanlığın içindeydim.

Ama yaşam,karanlıkların içerisinde yaşamak değil,inanın bana.

Yaşam,inatla ona tutunmak.

Yaşam, sen onun nasıl olmasını istersen öyle.

Evet,hayatımızı istediğimiz gibi yapmak bize kalmış bir şey.

Jack ve ben başından beri haklıydık.

Acı var.Ondan kaçamazsın,ama onun sana vereceği zararın miktarını sen belirlersin.

Sevgiyle tutunman gerekiyor.

Gidenlerin anısını yaşatman,ölümlerinin boşa olmadığını kanıtlaman gerekiyor.

Ne yaşarsan yaşa,olayların sana etkisini sen belirlersin.

Sonbahar gibi melankolik,kış gibi sert,ilkbahar gibi romantik,yaz gibi dolu dolu olabilirsin.

Ya da en iyisi,hepsi birden olursun.

Ama ne olursan ol,er ya da geç karanlığından kurtulursun.

Sadece sev.

Sev....