Life is a game 💥ცხოვრება თამაშია

7. ქორწილამდე 4 დღეა🎉

-ჰო,ბოდიში -მოწყენილი იერით ამბობს თე.
-ბოდიში მიღებულია-ამბობს ჯერ კიდევ შოკში მყოფი ქუქი. -ბოლოს და ბოლოს ჩემს ჭეშმარიტს ვერ შევხვდებოდი,რომ არა ეს ამბავი.
-იცი თანხას აუცილებლად დაგიბრუნებთ არ მინდა ვინმეს ვალი გვქონდეს-შეწუხებული სახით ამბობს თეჰიონი და ტანსაცმელს იცმევს.
-შენ რა გაგიჟდი? არ გადამრიო შენ ჩემი ჭეშმარიტი ხარ,ხოლო იუნგი, ჯიმინის საქმრო,შენ აზრით,ფულს გამოგართმევ? თანაც ეს მართლა გროშებია,იმის გათვალისწინებით,რომ მამაჩემის კომპანია ხუთ ამდენს ყოველთვიურად გამოიმუშავებს.
-მაინც კიდევ ერთხელ ბოდიში ყველაფერი ავრიეთ.
-კიდევ ერთხელ გავიგებ სიტყვა ბოდიშს შენი ამაზი პირიდან და არ ვიცი რას გიზამ! -იმუქრება ჯეიქეი.
-კარგი,ახლა კი დროა ჩვენს წყვილთან წავიდედ და გეგმის განხორციელებას შევუდგეთ.
-გეთანხმები.

  სანამ ვიქუქები მანქანით პაკების სახლში მიდიოდნენ, იუნგი ამავე სახლში ბოლთას ცემდა და ზუზუნებდა,ჯიმინი კი ლოგინზე ეგდო და უყურებდა თავის ალფას? ხო ალბათ ასე, ალფას.

-იუნგი- დუმილი.
-იუნგიიიი- ისევ დუმილი.
-მინ იუნგი ამის დედაც!!-ვეღარ მოითმინა ჯიმინმა.
-ჰა??
-მაინც და მაინც უნდა ვიყვირო რომ პასუხი მივიღო? რას დაბოდიალობ დაჯექი უკვე ვღიზიანდები.
-როგორ დავჯდე როცა ვიცი,რომ ჩემი ძმა შენს ჯონქუქთანაა!
-უკაცრავად? ეს შენ და შენმა ძმამ დააბოლეთ ჯონქუქიც და მეც! ახლა გაქვს პრეტენზია? - იყვირა ჯიმინმა.
-კარგი,ბოდიში,მაპატიე მართალი ხარ,უბრალოდ ძალიან რთულია,ის ჩემი ძმაა,მართალია,ნახევარძმაა მაგრამ მაინც. ის,ის, ისეთი უსუსურია და ხანდახან ისეთი ბავშიც. -იუნგი სავარძელში ჩაჯდა და მძიმედ ამოიხვნეშა- თუ მჯეროდეს,რომ 4 დღეში ქორწილი გვაქვს, ისეთი უცნაურია,მაგრამ თანაც სასიამოვნო.
-მმმ, იცი ამ სამ დღეში,რაც ამ სულელ ვავშვებს ვეძებდით დავახლოვდით.
-მეც ასე ვფიქრობ-  იღიმის იუნგი.-ისე მე შენი ნიშანი მაქვს შენ კი არა,განა ეს სამართლიანია? -ამბობს უფროსი და სავარძლიდან დგება. ამ დროს ჯიმინი თვალებს ახელს,მაგრამ ჯერ კიდევ ლოგინზე წევს.
-ფიქრობ,ახლა შესაფერისი დროა? არ ინანებ? ეს ყველაფერი ხომ უბრალოდ ვალების გამო გააკეთეთ, ისე რა კომიკური იქნებოდა,რომ ნამდვილი ალფა ვყოფილიყავი! -აღფრთოვანებით ამბობს ჯიმინი.
-ღმერთო,რა აზრები გაქვს! მაგრამ მე ბედნიერი ვარ,რომ სწორედ შენ ამირჩიე და მე მოგეწონე,მადლობა შენს ორმაგ ბუნებას.-იუნგი უეცრად ფეხებზე აჯდება ჯიმინს და თვაკებში უყურებს,ჯიმინი კი ოდნავ თავს უკრავს და ამბობს:
-მიდი.
  ალფაც არ აყოვნებს,ნელ-ნელა იხრება და  თავისი საყვარელი წვნიანი ატმის სურნელს ხარბად სუნთქავს. თვალებს ხუჭავს და რბილ,ფუმფულა ტუჩებს ეწაფება. ეს კოცნა ისეთი სხვანაირია, ნამდვილი ოფრო სწორედ ჭეშმარიტი.
იუნგი ამჯერად ღაწვებს უკოცნის და ნელ-ნელა კისრისკენ მიიწევს პატარა პეპელა კოცნებით უფარავს ნაზ კანს,უკანასკნელად შეისუნთქავს საყვარელ სურნელს და ეშვებს ასობს ჯიმინის ყელს.

ყველაზე გამოსაჩენ ადგილას.

სადაც ყველა დაინახავს.

რომელსაც ვერცერთი საყელო ვერ დამალავს.

-გეტკინა? -კითხულობს იუნგი.
-რომ გითხრა არა მოგატყუებ,მაგრამ ახლა თავს სხვანაირად ვგრძნობ.
-მიყვარხარ.
-მე.. რა?
- მიყვარხარ! პაკ ჯიმინ,მე შენ მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ !
-მეც, მეც მიყვარხარ მინ იუნგი! -ამბობს ჯიმინი და თავის ალფას იხუტებს.

ასე გადის რამდენიმე წუთი და მათ იდილიას ტელწფონის ზარი არღვევს. 

ვინ ჯანდაბაა ფიქრობს იუნგი.

ეს თე ან ქუქია ფიქრობს ჯიმინი.

_______
დაგიბრუნდით და ველი თქვენს კრიტიკას!💖