Zelo's POV
Natapos na yung mga panghapon naming subjects ngayong araw, kaya UWIAN NA. Eto ako ngayon sa labas, sa corridor at hinihintay si Abby para makauwi na kami.
Kinakabahan nga ako eh, baka hindi ako kausapin nun.
"Uii.Junhong! Halika na! Uwi na tayo." masayang sabi sakin ni Abby.
UNEXPECTED.
UNEXPECTED ang nangyari, akala ko si hindi ako iintindihin ni Abby eh.
"Wag mo na kasing uulitin yun ha? Wag mo na ulit akong iiwan."sabi nya "Mabuti nalang at maayos akong nakauwi, pano pala kung hindi? Edi ikaw yung lagot kay oppa?"
Pero as usual hindi ko pa rin sya sinagot. =.=
"Salita naman oh." paulit ulit nyang sabi habang naglalakad kami pauwi.
Paulit ulit nya yung sinabi hanggang sa makarating kami sa bahay. :3
BINABASA MO ANG
Status: Simply Complicated
RandomOnIt's pretty simple, I like you. You like me. I love you. You love me. But, why does this have to be so COMPLICATED? Reminds me of Confucius, "Life is really simple, but we insist on making it complicated." and so is LOVE.
