Unless

chapter 1

نیمه شب ۴جولای بود.

هری روی تخت دراز کشیده بود.

موهای دختری که توی بغلش گرفته بود رو بو کرد.

موهای صافش بوی وانیل میدادن.

دستشو گذاشت دور کمرش و اونو به خودش نزدیک تر کرد.

جما چرخید و صورتش رو به سینه لخت هری چسبوند.

بوی تند ادکلن هری براش ارامش بخش بود.

صدای اتیش بازی های توی خیابون رو می شنید‌.

صدای اوج گرفتن اون طرقه کوچیک و برخوردش به اسمون و بعد بنگ! صدای ترکیدنش.

هری از این صدا وحشت داشت.

سرش رو گذاشت توی گودی گردن جما.

جما دستاشو گذاشت دور تن هری و بغلش کرد.

هری دوباره یادش اومد.

اون روز های سختی رو گذرونده بود و با وارد شدن جما به زندگیش تقریبا همه رو فراموش کرد.

هری همیشه از‌ چهارم جولای متنفر بود.

شونه های هری لرزیدن و شروع کرد به هق هق زدن.

دوباره همه چیز یادش اومد.

همه چیز.

*فلاش بک*

چشماشو مالوند و کتاب رو بست.

تقریبا سه ساعت می شد که داشت درس می خوند.

هری امسال مجبور بود درس بخونه.

اون یک سال دیگه هم کالج داشت و چون سال پیش مشروط شد،مجبور شد که درس بخونه.

اون قبلا عضو یکی از گروه های پسرای بد دانشگاه بود.

به خاطر همین هم روی دستش و سینه چند تا تتو داشت.

نگاهش افتاد به جوهر های سیاه روی پوستش.

«اینا افتضاحن!» با خودش غر زد و حولشو برداشت و انداخت روی شونش.

«میری دوش بگیری؟» هم اتاقیش که میشد گفت بهترین دوستش،نایل پرسید.

«اوهوم.» هری گفت و کش و قوصی به بدنش داد.

کمتر از پنج دقیقه دوش گرفت و به اتاقشون برگشت.

نایل هنوز داشت درس میخوند.

هری خودش رو روی تخت انداخت و به منظره رو به روش خیره شد.

دانشگاه هاروراد محوطه با شکوهی داشت.

«راستی نایل اون کتابه حسابداری رو داری؟» هری به سمت تخت نایل قلت زد و پرسید.

«نه راستش امروز از زین هم پرسیدم ولی جسی بهم گفت که توی کتابخونه شماره ۱۲ دیده که این کتابو داشتن» نایل گفت و کتابو بست.

«باشه نایل ممنونم.»هری گفت و نایل چراغ رو خاموش کرد.

هری چند سال پیش به کسی نمیگفت ممنونم.

اون هیچوقت از کلماتی مثل متشکرم یا لطفا استفاده نمی کرد.

اون خودش بود و دنیای خودش.

مست کردن توی پارتب هتی شبونه و دست انداختن پرفسور های دانشگاه و یا خوابیدن با هر دختری که می شد جزو تفریحات سال پیشش بود.

پدرش اونو به مرکز ترک مشروبات الکلی برد و اونو مجبور کرد که درس بخونه تا سال بعد هم بتونه تو هاروارد درس بخونه.

اما هنوز همه دانشگاه از هری میترسیدن.

هنوز ذهنیتشون ازش خراب و بد بود.

واسه هری مهم نبود که مردم چی فک میکنن ولی از این که بیشتر دخترا و پسرا ازش میترسن لذت می برد.

نگاهش به نایل افتاد که خوابیده بود.

نایل اولین نفری بود که تو روی هری ایستاد و کی فکرشو میکرد که اون یک روز با یک بچه خرخون دوست بشه؟

هری چشماش رو بست و سعی کرد که بخوابه و موفق شد.