Stay with me

(I Can't) Forget about you

"We vliegen over drie dagen al naar LA." Ik luister naar de woorden en kan niet geloven dat ik echt afscheid van hem zal moeten nemen. Ik geloof nog minder dat ik echt ga doen wat ik van plan ben, maar ik weet dat het de beste keuze is. "Het gaat echt gebeuren Sam, we gaan het echt maken," hoor ik de jongen tegenover mij aan de keukentafel zeggen. Er staat een grote glimlach op zijn gezicht en hij kan amper stil zitten op zijn stoel. Zijn hele lichaam verhult zijn enthousiasme en de opwinding over wat hem allemaal te wachten staat. "Straks weet iedereen wie R5 is en luistert iedereen onze muziek," zegt hij vol opwinding. Ik lach beleefd naar hem en verberg mijn pijn. Ik zal deze blondharige, muzikale, warmhartige jongen vaarwel moeten zeggen. Hij zal mij in Minnesota achterlaten en een nieuw leven in LA vinden. Een nieuw huis, nieuwe school, nieuwe vrienden en een nieuwe vriendin. Hij zal mij inruilen voor een meisje die vaker de zon heeft gezien en die aan zijn hand op de rode loper zal staan. "Je bent toch wel blij voor mij?" hoor ik de toekomstige superster vragen. Ik kijk hem wat wazig aan en zoek de moed om te doen wat nodig is. Wat nodig is om hem los te laten en hem de persoon te laten worden die hij verdient te zijn. "Ik denk dat we moeten praten," zeg ik op een serieuze toon. De jongen kijkt mij vragend aan. Hij kijkt met een bezorgde blik en durft niets te zeggen. "Ik ben echt heel blij voor je, jij en de band verdienen deze kans. Ik weet ook dat ik niet in jouw nieuwe leven zal passen." "Waar heb je het over Sam?", vraagt hij bezorgt. "Jullie gaan naar LA verhuizen en ik blijf in Minnesota. Er zit meer dan 2500 km tussen ons." "Binnen vier uur kunnen we naar elkaar vliegen," hoor ik de jongen hoopvol zeggen. "Wie zegt dat we daar altijd de tijd voor kunnen vinden en laat staan het geld voor al die vliegtickets," reageer ik. "Wat wil je nu eigenlijk zeggen Sam?" vraagt hij niet-wetend. "Ik maak het uit," zeg ik direct. Hij kijkt mij geschrokken aan en staat op van zijn stoel. "Omdat we verder van elkaar af gaan wonen?" vraagt hij onbegrijpend. "Nee, omdat jij een nieuw leven krijgt. Jij zegt wel dat een vliegreis naar mij nog geen 4 uur zal zijn, maar waar haal jij straks die tijd vandaan. Jullie zijn straks te druk met het schrijven van nieuwe muziek, het opnemen in de muziekstudio en het geven van optredens." "Jij bent te belangrijk voor mij om te vergeten Sam," zegt hij met zijn twinkelende ogen. "En ik geef te veel om jou om in de weg te staan van jouw muziekcarrière Ross," reageer ik met een brok in mijn keel. "Is dit echt?" hoor ik Ross vragen. Ik knik mijn hoofd. Ross draait zich weg van mij en loopt ijsberend door de keuken heen. Hij haalt zijn handen door zijn blonde lokken en ik zie het verdriet in zijn gezicht. "Ik beloof je dat dit beter is," zeg ik zachtjes. "Voor wie?" vraagt hij direct. Hij kijkt mij aan en zijn ogen zijn gevuld met vocht. "Voor ons allebei," antwoord ik. Ross schudt hevig zijn hoofd heen en weer. "Jij denkt dat dit beter is voor mij, jij doet dit alleen voor mij, maar dat hoef je niet te doen. Ik wil niet dat je dit doet," smeekt hij. Ik zie een traan over zijn wang lopen en ik voel de mijne ook komen. "Ik doe het ook voor mij. Heb jij ooit van iemand gehoord dat een langeafstand relatie werkt? Ik wil jou niet gaan haten Ross," zeg ik frustrerend. "Waarom zou je mij gaan haten?" "Als wij een relatie op grote afstand zouden proberen. We zullen ons best doen elkaar te zien en tijd voor elkaar vrij te maken, maar dat gaat steeds lastiger worden. Uiteindelijk zullen we het elkaar kwalijk nemen en ontstaan er ruzies. Ik wil geen ruzies met jou Ross. Ik wil als vrienden uit elkaar gaan." Ross kijkt mij niets zeggend aan en de tranen lopen in stilte over zijn wangen. "Geloof me, dit is beter." "Dus dit is het dan?" vraagt hij door zijn tranen heen. "Ja. Ik gun jou een muziek carrière. Jij verdient het gehoord te worden, jij en de band." "Waarom zet jij verdomme altijd de wensen van een ander voor die van jezelf?" "Mensen zeggen dat dat een goede eigenschap is," antwoord ik. Er verschijnt een subtiele lach op het gezicht van Ross. Het is niet een uitbundige lach die ik van hem gewend ben. Deze kleine lach vertelt mij dat hij mij uiteindelijk zal begrijpen, dat hij mij zal vergeven voor de pijn die ik hem op dit moment heb gegeven.

"Ik denk dat ik ga," zegt Ross na een korte stilte. Ik knik mijn hoofd en steek mijn handen in de zakken van mijn oversized sweater. Ross loopt de keuken uit naar de gang, maar blijft bij de voordeur staan. Hij draait zich om en kijkt mij afwachtend aan. Ik voel mijn benen in beweging komen en ze brengen mij naar hem toe. Mijn handen komen uit mijn zakken en slaan zich om de nek van Ross heen. Hij wikkelt zijn handen om mijn heupen heen en houdt mij stevig vast. Verstrengeld in elkaar, zonder iets te zeggen, staan wij voor wat lijkt op een eeuwigheid in de gang. Mijn hart weigert hem los te laten, maar mijn hoofd zegt dat het het beste is. Hij verdient al het geluk in de wereld en ik wil dat niet in de weg staan. Ik voel zijn grip op mijn heupen verslappen en ik laat mijn armen op zijn schouders rusten en kijk hem afwachtend aan. We moeten elkaar loslaten, maar iets zegt mij dat hij dat ook niet wil. Er verschijnt een lach op zijn gezicht. Zijn hoofd komt dichter naar de mijne en ik doe hetzelfde. Zijn lippen raken de mijne en we zoenen elkaar vol passie en verlangen. Ik verlang naar de tijd waar we keuzes als deze niet hoefden te maken, naar een tijd waar het uit bed komen voor school de zwaarste taak van de dag was. Ik verlang naar de tijd waar we voor uren konden lachen om helemaal niets, naar een tijd waar hij optredens gaf in zijn garage en dat genoeg was. Zodra je ouder wordt groeien je dromen en wensen ook met je mee. Ze worden groter, echter en je bent er nog meer opgebrand deze te realiseren. Ross zal zijn dromen waarmaken, daar vertrouw ik volledig op.