İlk olarak nasıl başlamam gerektiği hakkında bir fikrim yok o yuzden ben içimden gelen şeyleri yazarak direkt başlamak istiyorum :)
Bu arada ben Merve nasıl biri oldugumu anlatmak istiyorum fakat kendimi pek anlatamam. Ama yine de anlatmaya çalışabilirim.
Ben aslında dışarıdan bakılınca çok mutlu sevimli etrafa enerji saçan biri gibi görünebilirim fakat aslında iç dünyamın çok karmaşık oldugunu ve o kadar da renkli olmadığını biliyorum. İnsanlara karşı hep soğuk ve mesafeli yaklaşırım ama tanışıp kaynaştıktan sonra cok dost canlısı oldugumu söylerler :) Simdiye kadar pek arkadaşım olmadı. Kendimi bildim bileli birlikte oldugum tek yakın arkadaşım vardı fakat onunla bir yıl önce birdaha barışmamak üzere küstük. Suan yakın oldugum tek bir arkadaşım var, zaten o da olmasa tek başıma yapayalnız kalırdım.
Yalnızım evet nedeni ise çaresizlikten degil sadece bu benim seçimim. İnsanlarla konuşmayı pek fazla sevdiğim söylenemez zaten içedönük biri olduğum için konuşmaya da meyilli biri degilim. Aslında tam olarak yalnız degilim. Bir sevgilim var gerçi ben sevgili demeyi pek istemiyorum çünkü o daha cok bizim durumumuza göre degisen biri bazen arkadaşım bazen düşmanım bazen gülme aracım. Herseyin dışında beni mutlu etmek için yapmadığı şey kalmaz o benim kıymetlim. Herşeye ragmen vazgeçemediğim vazgeçilmezim. Belki onu, onun beni mutlu ettiği kadar mutlu edemedim şimdiye kadar. Sebebi ise benim onun yaptığı en ufak şeye bile gülüp mutlu olmam, ama onun benim yaptığım şeylerden pek anlamaması. Bizim aramızdaki şey çok farklı bişey çünkü biz birbirimize en ağır sözleri söylemiş olsak bile birbirimizden kopamıyoruz. İstesek de yapamıyoruz. Bunun kötü yanları var çünkü ben ondan nefret edemiyorum. Yaptığı şeyleri aklıma getirince sadece kendimi üzüp içime atıyorum ona karşı kötü hiçbir şey hissedemiyorum. Ben onu özlüyorum fakat elimden bir şey gelmiyo ve en cok üzülüp umutsuzluğa kapıldığım şey bu..
